Συζητήσεις για αποστασιοποίηση από τον Πρωθυπουργό – «Παράθυρο» προς Τσίπρα από μέρος του επιχειρηματικού κατεστημένου – Γιατί ο Ανδρουλάκης θεωρείται «μη διαχειρίσιμος».
Συζητήσεις έχει προκαλέσει στον δημόσιο διάλογο η πρόσφατη τοποθέτηση του δημοσιογράφου Τάσου Παππά στην «Εφημερίδα των Συντακτών», σύμφωνα με την οποία «ένα τμήμα της διαπλοκής έχει αποσύρει την εμπιστοσύνη του από τον Κυριάκο Μητσοτάκη». Η δήλωση αυτή έχει ανοίξει νέο κύκλο ανάλυσης για τις ισορροπίες ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους πολιτικούς της αντιπάλους, αλλά και για το πώς τα ισχυρά οικονομικά κέντρα – που διαχρονικά έχουν ρόλο στη διαμόρφωση του πολιτικού κλίματος – αναπροσαρμόζουν τις στρατηγικές τους.
Πολιτικές πηγές εκτιμούν ότι, παρά τη σταθερή στήριξη που παραδοσιακά απολαμβάνει ο Πρωθυπουργός από σημαντικά επιχειρηματικά συμφέροντα, μέρος τους εμφανίζεται να εξετάζει το ενδεχόμενο παράλληλης «γέφυρας» με τον Αλέξη Τσίπρα. Όπως επισημαίνουν αναλυτές, αυτό δεν σημαίνει εγκατάλειψη του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά μια προσπάθεια ορισμένων κέντρων επιρροής να διαμορφώσουν πλαίσιο ισορροπιών και ορίων απέναντι σε μια κυβέρνηση που, σε συγκεκριμένα πεδία, εμφανίζεται ολοένα και πιο απαιτητική.
Στο επίκεντρο των συζητήσεων βρίσκεται και ο πολιτικός χώρος του ΠΑΣΟΚ, με πολιτικούς σχολιαστές να υποστηρίζουν ότι αρκετά ισχυρά συμφέροντα προτιμούν – σε επίπεδο προβλεψιμότητας – τον Αλέξη Τσίπρα έναντι του Νίκου Ανδρουλάκη. Σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θεωρείται από ορισμένους παράγοντες της αγοράς ως πολιτικός «μη διαχειρίσιμος», στο μέτρο που δεν συνδέεται με επιχειρηματικά δίκτυα, δεν εξαρτάται από εξωτερικά κέντρα και δεν έχει εμφανίσει διάθεση προσαρμογής σε πιέσεις ή εξυπηρετήσεις. Πηγές αναφέρουν ότι αυτή η «αυτονομία» του Ανδρουλάκη λειτουργεί αποτρεπτικά για κέντρα επιρροής που αναζητούν σταθερές και ελεγχόμενες πολιτικές συμπεριφορές, γεγονός που ενισχύει τη διάθεσή τους να διατηρήσουν ανοιχτό δίαυλο με τον Τσίπρα.
Παράλληλα, σχολιάζεται ότι ορισμένα οικονομικά συμφέροντα θα επιδιώξουν σε επόμενο στάδιο την πολιτική συμπίεση του ΠΑΣΟΚ, με σκοπό να ενισχυθεί η δυναμική του Τσίπρα ως αντιπολιτευτικού πόλου, δημιουργώντας ένα σχήμα ισορροπίας απέναντι στην κυβερνητική κυριαρχία. Αναλυτές εκτιμούν ότι αυτή η στρατηγική θα μπορούσε να λειτουργήσει ως «αντίβαρο» σε μια φάση όπου η κυβέρνηση διατηρεί υψηλά επίπεδα συγκεντρωτικής ισχύος.
Σε κάθε περίπτωση, η συζήτηση για τις σχέσεις πολιτικής εξουσίας και οικονομικών κέντρων αποκτά ξανά κεντρική θέση στη δημόσια συζήτηση, ιδιαίτερα όσο η πολιτική ρευστότητα αυξάνεται και τα δεδομένα της αντιπολίτευσης μεταβάλλονται.
