Μήνυμα-παρέμβαση του Ευάγγελου Βενιζέλου για την ανακοίνωση του Κυριάκου Μητσοτάκη για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια στο Ιόνιο
Όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είχε εξαγγείλει το 2018 την πρόθεσή της να προβεί σε μερική επέκταση στα 12 ν.μ. των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Ιόνιο, είχα αντιταχθεί επισημαίνοντας ότι μια παρόμοια κίνηση επιτρέπει την αντιδιαστολή με το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Και ο εκπρόσωπος της ΝΔ είχε διατυπώσει τότε την ίδια θέση.
Ουδείς είχε θεωρήσει τα τελευταία 46 χρόνια ότι υπήρχαν αντιρρήσεις ως προς την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων από την Ιταλία και την Αλβανία, δυο χώρες που έχουν προ πολλού χωρικά ύδατα 12 ν.μ. Το γεγονός αυτό δεν μας εμπόδισε άλλωστε να συνάψουμε το 1977 με την Ιταλία τη συμφωνία οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και να υπογράψουμε το 2009 τη συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με την Αλβανία που δυστυχώς υπαναχώρησε.
Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έκαναν την εύκολη κίνηση της μερικής επέκτασης των χωρικών υδάτων «προς Δυσμάς» για να μη υπάρξει αντιδιαστολή «προς Ανατολάς» και κυρίως για να μη θεωρηθεί ότι γίνεται έμμεσα αποδεκτή η θεωρία περί «ειδικών περιστάσεων» στο Αιγαίο.
Δεν αμφιβάλλω για τις προθέσεις της κυβέρνησης. Επιμένω όμως στην ανάγκη να υπάρχει στρατηγικός ειρμός.
Ώς τώρα έχουμε :
Πρώτον, μερική οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο δυτικά του 28ου μεσημβρινού, όχι όμως στην περιοχή ανατολικά του 28ου μεσημβρινού, όπου επί εβδομάδες τώρα αναπτύσσεται η τουρκική προκλητικότητα και όπου η Ελλάδα υπερασπίζεται με τον στόλο της τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί της υφαλοκρηπίδας θεωρώντας ότι έχει πλήρη επήρεια το νησιωτικό συγκρότημα Καστελλόριζου μέχρι τα απώτατα όρια.
Δεύτερον, μερική ανακήρυξη ΑΟΖ αμέσως για την περιοχή που οριοθετήθηκε με την Αίγυπτο και όταν εκδοθεί σχετικό προεδρικό διάταγμα στην περιοχή που οριοθετήθηκε με την Ιταλία, όχι όμως στις περιοχές όπου δεν έχει γίνει οριοθέτηση.
Τρίτον, μερική επέκταση χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. μόνο στο Ιόνιο
Εφόσον στόχος μας είναι η διαπραγμάτευση με την Τουρκία για τη μόνη νομική διαφορά που αναγνωρίζει η Ελλάδα, δηλαδή την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο προκειμένου να επιτευχθεί συμφωνία ή από κοινού προσφυγή στη Χάγη, πρέπει να εντάσσουμε όλες τις «μερικές» κινήσεις σε ένα σχεδιασμό που διατηρεί και ενισχύει την βασική μας επιχειρηματολογία.
Υπό τις παρούσες συνεπώς συνθήκες και εφόσον η κυβέρνηση επιλέγει αυτές τις «μερικές» κινήσεις, θεωρώ αναγκαίο να προβεί στη ρητή δήλωση ότι η επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο δεν συνιστά αντιδιαστολή προς το Αιγαίο.
Επιπλέον θεωρώ ότι τώρα πλέον η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να καλέσει όσες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου δεν έχουν ήδη χωρικά ύδατα 12 ν.μ. να επεκτείνουν τα χωρικά τους ύδατα ώστε όλες οι χώρες της περιοχής να βρίσκονται στην ίδια θέση. Αυτό αφορά πρωτίστως την Ελλάδα και την Τουρκία. Αυτή είναι τώρα η κρίσιμη περιοχή και όχι το Ιόνιο.
