Η Σελήνη απομακρύνεται από τη Γη κατά 3,8 εκατοστά κάθε χρόνο – Οι αστρονόμοι εξηγούν το φαινόμενο και τις επιπτώσεις του στο μέλλον του πλανήτη
Κείμενο άρθρου:
Το φεγγάρι, ο αιώνιος σύντροφος της Γης, απομακρύνεται σιωπηλά από εμάς. Αν και η τροχιά του δεν είναι τέλεια κυκλική, οι επιστήμονες έχουν υπολογίσει με ακρίβεια ότι η Σελήνη απομακρύνεται κατά 3,8 εκατοστά κάθε χρόνο. Μπορεί να φαίνεται αμελητέο, ωστόσο η συνεχής αυτή μεταβολή έχει βαθιές ρίζες στη φυσική των παλιρροιών και στη βαρύτητα που συνδέει τη Γη με το φεγγάρι εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια.
Η απόδειξη έρχεται μέσα από μετρήσεις λέιζερ που αντανακλώνται στους καθρέφτες που τοποθετήθηκαν στη Σελήνη από τις αποστολές Apollo και Luna. Ο χρόνος που χρειάζεται το φως για να ταξιδέψει ως τη Σελήνη και πίσω επιτρέπει στους αστρονόμους να μετρούν τη σταδιακή αύξηση της απόστασης με απίστευτη ακρίβεια.
Η αιτία αυτής της απομάκρυνσης είναι οι παλίρροιες. Η βαρυτική έλξη της Σελήνης δημιουργεί τεράστιους υδάτινους όγκους στους ωκεανούς της Γης. Όμως, οι παλιρροϊκές εξογκώσεις προηγούνται ελαφρώς της Σελήνης, λόγω της περιστροφής της Γης. Αυτή η μικρή χρονική απόκλιση έχει τεράστια συνέπεια: ασκεί μια δύναμη που «σπρώχνει» τη Σελήνη μπροστά στην τροχιά της, δίνοντάς της ενέργεια και κάνοντάς την να απομακρύνεται σιγά-σιγά.
Το τίμημα το πληρώνει η Γη. Καθώς η Σελήνη απομακρύνεται, η περιστροφή της Γης επιβραδύνεται, και η διάρκεια της ημέρας αυξάνεται. Πριν από 70 εκατομμύρια χρόνια, μια μέρα διαρκούσε περίπου 23,5 ώρες, ενώ όταν σχηματίστηκε η Σελήνη, η Γη ολοκλήρωνε την περιστροφή της σε μόλις λίγες ώρες.
Η Σελήνη γεννήθηκε από μια κοσμική σύγκρουση, όταν ένα σώμα μεγέθους Άρη συγκρούστηκε με τη νεαρή Γη πριν 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Από τότε, η Σελήνη απομακρύνεται σταθερά, σε έναν αργό και αδιάκοπο χορό βαρύτητας που θα συνεχιστεί για εκατομμύρια χρόνια ακόμη.
Οι επιστήμονες καθησυχάζουν: το φαινόμενο δεν έχει καμία επίδραση στην καθημερινότητά μας. Για δισεκατομμύρια χρόνια ακόμα, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε το ίδιο φεγγάρι στον ουρανό, να απολαμβάνουμε τις εκλείψεις και τις παλίρροιες. Ωστόσο, στο μακρινό μέλλον, η Σελήνη θα φαίνεται μικρότερη και οι ολικές εκλείψεις θα εκλείψουν.
Πριν όμως προλάβει να σταματήσει η απομάκρυνση, δύο γεγονότα θα τα αλλάξουν όλα:
Σε περίπου 1 δισεκατομμύριο χρόνια, ο Ήλιος θα γίνει πιο θερμός, εξατμίζοντας τους ωκεανούς της Γης και σταματώντας τις παλίρροιες.
Και πολύ αργότερα, όταν ο Ήλιος μετατραπεί σε κόκκινο γίγαντα, θα καταστρέψει πιθανότατα τόσο τη Γη όσο και τη Σελήνη.
Μέχρι τότε, το φεγγάρι θα συνεχίσει να φωτίζει τις νύχτες μας — ένα ήσυχο, γοητευτικό σημάδι της απέραντης δύναμης του Σύμπαντος.
