Ο Στάθης Μαστροκούκος, αναπληρωτής δάσκαλος από την Κάλυμνο, άφησε την οικογένειά του για να κρατήσει ζωντανό το μικρότερο σχολείο της Ελλάδας
Κείμενο άρθρου:
Σε μια εποχή που τα σχολεία στα ακριτικά νησιά παλεύουν για την επιβίωσή τους, η Τέλενδος γράφει τη δική της συγκινητική ιστορία. Το δημοτικό σχολείο του νησιού, με μόλις δύο μαθητές, συνεχίζει να λειτουργεί χάρη στην αφοσίωση και το φιλότιμο ενός νέου δασκάλου – του Στάθη Μαστροκούκου, αναπληρωτή εκπαιδευτικού από την Κάλυμνο, που αποφάσισε να διακόψει τη γονεϊκή του άδεια για να μη μείνουν τα παιδιά χωρίς μάθημα.
«Όταν έμαθα ότι κλείνει το σχολείο, το είδα ως τεράστια ευκαιρία να πάω να το ανοίξω», λέει ο ίδιος. «Το να εξαρτάται από σένα αν τα παιδιά θα έχουν σχολείο ή όχι είναι τιμή και ευθύνη».
Ο δάσκαλος κάθε πρωί περνά το στενό πέρασμα με καΐκι από τις Μυρτιές της Καλύμνου, ένα πεντάλεπτο ταξίδι που – ειδικά τον χειμώνα – γίνεται η γέφυρα της γνώσης για τους δύο μικρούς μαθητές, τον Σάββα και τον Κυριάκο, που φοιτούν στην Πέμπτη Δημοτικού.
Η Τέλενδος, με μόλις 12 μόνιμους κατοίκους, αποτελεί ζωντανό σύμβολο της ελληνικής περιφέρειας. Όπως τονίζει και ο ίδιος ο δάσκαλος, «πρόκειται για ένα σχολείο εθνικής σημασίας· πριν 30 χρόνια είχαμε εδώ κοντά τα Ίμια. Αν ερημώσουν αυτά τα νησιά, αλίμονό μας».
Στο μικρό σχολείο της Τελένδου, η διδασκαλία έχει χαρακτήρα βιωματικό: «Χρησιμοποιούμε τη φύση σαν εργαστήριο. Στη Φυσική βγαίνουμε έξω, στη Γεωγραφία παρατηρούμε τη θάλασσα και τις παλίρροιες. Τα παιδιά μαθαίνουν ζωντανά», λέει ο κ. Μαστροκούκος. Το σχολείο είναι πλήρως εξοπλισμένο με προτζέκτορα, υπολογιστή, φωτοτυπικό, ενώ υποστηρίζεται από χορηγίες, το Δήμο Καλύμνου και το Ίδρυμα Χατζηγάκη.
Η ζωή των δύο παιδιών κυλάει ήρεμα και απλά: ο Σάββας φροντίζει ζώα και ταξιδεύει με καΐκι γύρω από το νησί, ενώ ο Κυριάκος ψαρεύει. «Είναι παιδιά της φύσης, μεγαλώνουν μακριά από το στρες και τα κινητά», λέει ο δάσκαλος.
Όμως, το μέλλον του σχολείου παραμένει αβέβαιο. Με τους δύο μαθητές να ολοκληρώνουν σύντομα το Δημοτικό και χωρίς νέες εγγραφές στην Α΄ τάξη, η λειτουργία του κινδυνεύει να σταματήσει τα επόμενα χρόνια. «Αν δεν έρθουν νέες οικογένειες, το σχολείο θα κλείσει. Οι κάτοικοι κρατούν ζωντανό το νησί, αλλά χρειάζονται στήριξη», επισημαίνει ο δάσκαλος.
Μέχρι τότε, κάθε πρωί το καΐκι θα συνεχίζει να φέρνει τον δάσκαλο, κι η καμπάνα του μικρού σχολείου της Τελένδου θα χτυπάει για να θυμίζει ότι η Ελλάδα ζει και ανασαίνει και στα πιο μικρά της σημεία.
