Σε ένα ακόμη κρεσέντο πολιτικής στοχοποίησης, ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης υπέβαλε σε δημόσια επίθεση την παθολόγο‑λοιμωξιολόγο Όλγα Κοσμοπούλου, η οποία συμμετέχει στην ιατρική παρακολούθηση του απεργού πείνας Πάνου Ρούτσι. Η ανάρτηση, που δημοσιεύτηκε στο Χ από τον ίδιο τον κ. Γεωργιάδη, επιχειρεί να αμφισβητήσει όχι τα ιατρικά δεδομένα αλλά τα κίνητρα και την επαγγελματική δεοντολογία της γιατρού, επικαλούμενη πολιτικές ταυτότητες και παρελθούσες συμμετοχές.
Στο κείμενό του ο υπουργός παραθέτει καταγραφές προηγούμενων παρεμβάσεων της κ. Κοσμοπούλου σε περιπτώσεις απεργιών πείνας — αναφορές που, όπως ισχυρίζεται, αποδεικνύουν «πολιτικά» και όχι ιατρικά κίνητρα. Επιπλέον, αφήνει υπόνοιες ότι η ιατρική ομάδα που παρακολουθεί τον κ. Ρούτσι «εμποδίζει» κρατικές υγειονομικές παρεμβάσεις και προειδοποιεί για «ποινικές ευθύνες» σε περίπτωση επιδείνωσης της υγείας του.
Η δημόσια στοχοποίηση μιας γιατρού με πολιτικά κριτήρια δεν είναι απλώς προσωπική επίθεση: πλήττει την ανεξαρτησία της ιατρικής κρίσης και τη σχέση εμπιστοσύνης γιατρού — ασθενούς. Οι γιατροί οφείλουν, πρώτα και κύρια, στον ασθενή και στη δεοντολογία της ιατρικής — όχι σε κυβερνητικές σκοπιμότητες. Η μετατροπή της ιατρικής εκτίμησης σε αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης διαβρώνει την αξιοπιστία των θεσμών και θέτει σε κίνδυνο την ίδια την προστασία της ανθρώπινης ζωής.
Από την πλευρά της, η ιατρική ομάδα που παρακολουθεί τον κ. Ρούτσι έχει δημοσιοποιήσει εκτιμήσεις για την κατάσταση της υγείας του — εκτιμήσεις που, κατά δημοσιεύματα, δείχνουν επιδείνωση και προειδοποιούν για σοβαρούς κινδύνους. Η συζήτηση πρέπει να γίνεται με βάση τα ιατρικά δεδομένα και την προστασία της ζωής και όχι με στοχοποίηση των επαγγελματιών υγείας.
Η κυβέρνηση και οι αρμόδιοι οφείλουν να σεβαστούν τη δεοντολογία, να διασφαλίσουν ότι η ιατρική κρίση δεν μετατρέπεται σε πολιτικό εργαλείο και να στηρίξουν — όπου απαιτείται — θεσμικούς μηχανισμούς ελέγχου, χωρίς προσωπικές επιθέσεις. Η πολιτική αντιπαράθεση έχει όρια. Όταν ξεπερνά τα όρια και χτυπά την ίδια την αξιοπιστία της ιατρικής επιστήμης, η κοινωνία πρέπει να ανησυχήσει.