Βάσει των τελευταίων δεδομένων, όπως αυτά παρουσιάζονται στις πρόσφατες αναφορές, το Ουκρανικό ζήτημα παραμένει ένα σύνθετο πεδίο όπου οι διπλωματικές προσπάθειες συγκρούονται με τη συνέχιση των στρατιωτικών επιχειρήσεων.
Οι διαπραγματεύσεις για την επίτευξη ειρήνης συνεχίζονται, ωστόσο, σύμφωνα με αναλυτές, δεν φαίνεται να οδηγούν σε ουσιαστικό αποτέλεσμα. Πρόσφατα, ο Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ότι δεν είναι ικανοποιημένος με τον πόλεμο και την επίθεση της Ρωσίας σε αμερικανικό εργοστάσιο στην Ουκρανία. Έδωσε, μάλιστα, μια προθεσμία δύο εβδομάδων για να αποφασίσει για ενδεχόμενες κυρώσεις ή δασμούς κατά της Ρωσίας. Παράλληλα, οι διαπραγματεύσεις για τις λεγόμενες «εγγυήσεις ασφαλείας» προς την Ουκρανία από τις χώρες του ΝΑΤΟ βρίσκονται σε εξέλιξη, με ορισμένες χώρες να εξετάζουν ακόμη και την παρουσία στρατευμάτων.
Στο πεδίο της μάχης, οι επιχειρήσεις συνεχίζονται με αμείωτη ένταση. Σύμφωνα με αναφορές, οι ρωσικές δυνάμεις κατέλαβαν τρία χωριά στην περιφέρεια του Ντονέτσκ. Επιπλέον, η Ρωσία φέρεται να εντείνει τις νυχτερινές επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones) σε ουκρανικές πόλεις και πολιτικές υποδομές.
Η γενική εικόνα που αποκομίζεται είναι ότι η ειρήνη, παρά τις καυχησιολογίες του Προέδρου Τράμπ, μοιάζει πιο μακριά από ποτέ. Ενώ η Δύση και το ΝΑΤΟ συνεχίζουν να παρέχουν στήριξη στο Κίεβο, κάποιοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι η Ρωσία καταγράφει νίκες και έχει μετατρέψει πλήρως την αμυντική της βιομηχανία σε πολεμική μηχανή, εμφανιζόμενη ως νικητής απέναντι σε περισσότερα από 50 κράτη.
Οι διπλωματικές πρωτοβουλίες, όπως αυτή του Τραμπ στην Αλάσκα και την συνάντηση του με τον πρόεδρο Ζελένσκυ, αξιολογούνται από πολλούς ως προσπάθειες που δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα και έπληξαν το κύρος του Αμερικανού Προέδρου. Από την άλλη, παρατηρείται μια διαφορετική προσέγγιση από ορισμένους Ευρωπαίους ηγέτες, όπως ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν, ο οποίος προκρίνει την ουσιαστική και ενεργό παρέμβαση της Ευρώπης. Η αντίθεση μεταξύ αυτών των δύο στρατηγικών αναδεικνύει τις διαφορετικές οπτικές γωνίες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο διεθνές πολιτικό σκηνικό.
Πάντως, ας επιτραπεί να σημειώσουμε ότι ήμασταν από τους λίγους εκείνους, οι οποίοι θεώρησαν, εξ αρχής, την όλη υπόθεση «Αλάσκας» και επαφών Τραμπ ως μία παράσταση η οποία κατέληξε φιάσκο και έπληξε σοβαρά το κύρος του Αμερικανού Προέδρου. Από την άλλη βλέπουμε τους ιταμούς θαυμαστές του στην Ευρώπη να ξιφουλκούν εναντίον του Γάλλου Προέδρου κ. Μακρόν και να απευθύνονται με κακής ποιότητας, αγοραίο «χιούμορ», αλλά, τι να πει κανείς. Σημεία των καιρών. . .
Υ.Γ.: με τις δηλώσεις Τραμπ για το ότι φταίει ο Μπάιντεν κ.λπ, κλπ., δεν πρόκειται να ασχοληθεί κανείς νοήμων. Ελπίζω μόνο, η πλειοψηφία των εκλογέων στις ΗΠΑ να έχουν μετανοήσει για τις επιλογές τους και να αισθάνονται ντροπή για το καραγκιοζιλίκι που επιφύλαξαν για την Μεγάλη χώρα τους.