- Η αναστολή μέλους μετά τις συλλήψεις στην Κρήτη προκαλεί πολιτικές αντιδράσεις, ενώ η ΝΔ επιχειρεί συμψηφισμό παρά τη δική της εμπλοκή στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.
- Σε μια υπόθεση που έχει συγκλονίσει τη χώρα και αποκάλυψε το μέγεθος της διαχρονικής στρέβλωσης στο σύστημα επιδοτήσεων, η αναστολή της ιδιότητας μέλους του Γιώργου Λαμπράκη αποφασίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τη Χαριλάου Τρικούπη, αμέσως μετά τις προσαγωγές για τη μεγάλη υπόθεση διασπάθισης αγροτικών ενισχύσεων.
- Η ενέργεια αυτή υπογραμμίζει ότι δεν υπήρχε καμία διάθεση ανοχής ή συγκάλυψης, και έγινε παρά το γεγονός ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν είχε καμία θεσμική αρμοδιότητα ούτε πρόσβαση στη διαχείριση δημόσιου χρήματος.
Η αναστολή μέλους μετά τις συλλήψεις στην Κρήτη προκαλεί πολιτικές αντιδράσεις, ενώ η ΝΔ επιχειρεί συμψηφισμό παρά τη δική της εμπλοκή στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Σε μια υπόθεση που έχει συγκλονίσει τη χώρα και αποκάλυψε το μέγεθος της διαχρονικής στρέβλωσης στο σύστημα επιδοτήσεων, η αναστολή της ιδιότητας μέλους του Γιώργου Λαμπράκη αποφασίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τη Χαριλάου Τρικούπη, αμέσως μετά τις προσαγωγές για τη μεγάλη υπόθεση διασπάθισης αγροτικών ενισχύσεων. Η ενέργεια αυτή υπογραμμίζει ότι δεν υπήρχε καμία διάθεση ανοχής ή συγκάλυψης, και έγινε παρά το γεγονός ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν είχε καμία θεσμική αρμοδιότητα ούτε πρόσβαση στη διαχείριση δημόσιου χρήματος.
Παράλληλα, η Νέα Δημοκρατία επιχειρεί επικοινωνιακή αντεπίθεση, εστιάζοντας στην προσωπική σχέση του Ανδρουλάκη με τον Λαμπράκη. Ωστόσο, τα πραγματικά δεδομένα της δικογραφίας και της πολιτικής ζωής δείχνουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα: το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ εξελίχθηκε σε υπουργικά γραφεία, με στελέχη της κυβέρνησης να έχουν την απόλυτη ευθύνη εποπτείας, ενώ ο βασικός κατηγορούμενος στην υπόθεση αναφέρεται ρητά ως άνθρωπος που αυτοπροσδιορίζεται με δεσμούς προς τον πρωθυπουργό και κορυφαία στελέχη της κυβερνητικής παράταξης.
Σύμφωνα με τη δικογραφία, πρόκειται για μια υπόθεση όπου καταγγελλόμενες σχέσεις, τηλεφωνικές συνομιλίες και πολιτικές παρεμβολές οδηγούν ευθέως στην κορυφή της κυβερνητικής πυραμίδας. Την ίδια στιγμή, ο αρχηγός του κόμματος της αντιπολίτευσης που δέχεται επιθέσεις, δεν είχε καμία εμπλοκή στη διαχείριση πόρων, δεν μοίραζε επιδοτήσεις, δεν υπέγραφε εγκρίσεις και δεν είχε υπό τον έλεγχό του κανέναν δημόσιο οργανισμό.
Η προσπάθεια συμψηφισμού είναι εμφανής: ενώ η κυβέρνηση προσπαθεί να μεταφέρει τη συζήτηση στην «κουμπαριά», τα πραγματικά στοιχεία δείχνουν ότι το σύστημα των παράνομων επιδοτήσεων λειτουργούσε σε περιβάλλον όπου αρμόδιοι υπουργοί είχαν τον πλήρη έλεγχο, ενώ πρόσωπα προσκείμενα στην κυβέρνηση εμφανίζονται, σύμφωνα με τα στοιχεία, να δρούσαν με άνεση και ατιμωρησία επί σειρά ετών.
Η πολιτική ευθύνη δεν εξαντλείται στη δημόσια εικόνα· αφορά ποιος είχε την εξουσία να αποτρέψει το σκάνδαλο και ποιος άφησε το σύστημα να λειτουργεί ανεξέλεγκτα. Και σε αυτή την εξίσωση, η πλευρά που σήμερα επιτίθεται δεν μπορεί να αποφύγει το ερώτημα:
Ποιος κυβερνούσε όταν στήθηκε και λειτούργησε η εγκληματική οργάνωση;
