Ασθενείς μιλούν για απάνθρωπες συνθήκες, ατελείωτες ώρες αναμονής και πληρωμές από την τσέπη τους – εικόνα ντροπής για το ΕΣΥ
Σκηνές που προκαλούν οργή και ντροπή εκτυλίσσονται καθημερινά στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας, με ασθενείς να περιγράφουν εικόνες εγκατάλειψης, απελπισίας και εξαθλίωσης. Ράντζα στους διαδρόμους, εξαντλημένοι γιατροί και ηλικιωμένοι που περιμένουν ώρες για μια εξέταση συνθέτουν την τραγική εικόνα του ΕΣΥ το 2025 — την ώρα που το Υπουργείο Υγείας διαβεβαιώνει πως «όλα λειτουργούν καλύτερα από ποτέ».
Στο Αττικό Νοσοκομείο, τα ράντζα έχουν γίνει μόνιμο φαινόμενο. Ασθενής περιέγραψε στην εκπομπή «Εξελίξεις Τώρα» πως συγγενικό της πρόσωπο παρέμεινε τέσσερις ολόκληρες μέρες σε διάδρομο:
«Όταν φτάσαμε στον όροφο, τον είχαν βάλει σε ένα κρεβάτι στον διάδρομο. Δεν περνούσε άνθρωπος. Μέχρι και στο σαλονάκι είχαν στρώσει κρεβάτια. Έμεινε εκεί τέσσερις μέρες».
Η ίδια σημείωσε πως οι γιατροί κάνουν ό,τι μπορούν, αλλά το προσωπικό είναι ελάχιστο:
«Δεν μπορεί ένας άνθρωπος που πλήρωνε μια ζωή να βρίσκεται μέσα στη μέση του διαδρόμου και να μην μπορεί κανείς να τον βοηθήσει».
Ανάλογες καταγγελίες έρχονται και από το «Γ. Γεννηματάς», όπου 95χρονη γυναίκα περίμενε 18 ώρες για εισαγωγή:
«Την έβαλαν στο δωμάτιο το επόμενο μεσημέρι. Είχε μείνει άυπνη, εξουθενωμένη. Αυτή είναι η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία», ανέφερε η κόρη της.
Στο ίδιο νοσοκομείο, ηλικιωμένος νοσηλεύτηκε πάνω σε σιδερένιο ράντζο, σχεδόν στο πάτωμα, με ένα χαρτόκουτο για προσκέφαλο. «Πέντε μέρες χρειάστηκε για να μεταφερθεί σε κανονικό κρεβάτι», κατήγγειλε η εγγονή του, σχολιάζοντας ειρωνικά:
«Αυτή είναι η περηφάνια του ΕΣΥ που “λειτουργεί καλύτερα από ποτέ”, όπως λέει ο κ. Γεωργιάδης».
Καρκινοπαθής με 80% αναπηρία πληρώνει για τις εξετάσεις της
Ακόμα πιο εξοργιστική είναι η περίπτωση μιας καρκινοπαθούς με 80% αναπηρία, η οποία καταγγέλλει ότι αναγκάζεται να πληρώνει για τις διαγνωστικές της εξετάσεις.
«Έχω καρκίνο μαστού, μεταστατικό. Μέχρι πριν από λίγο καιρό, δεν πλήρωνα τίποτα. Πλέον μου ζητούν 65 ευρώ συμμετοχή κάθε μήνα, ενώ κάθε τρεις μήνες οι εξετάσεις μου μπορεί να κοστίσουν και 400 ευρώ», ανέφερε συγκλονισμένη.
Παρότι εργάζεται, τονίζει ότι άλλοι ασθενείς δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα:
«Εγώ είμαι από τις τυχερές, γιατί έχω δουλειά. Άλλοι άνθρωποι όμως δεν έχουν, και είναι τραγικά τα πράγματα. Αυτό με έχει ρίξει ψυχολογικά. Δώσαμε μάχη να σταθούμε όρθιοι, κι όμως μας ζητούν να πληρώνουμε για την υγεία μας».
Το δράμα που βιώνουν καθημερινά οι ασθενείς στα δημόσια νοσοκομεία δείχνει πως η κρίση του ΕΣΥ δεν είναι θεωρητική. Είναι υπαρκτή, βαθιά και απάνθρωπη. Όταν οι άνθρωποι με αναπηρία ή καρκίνο πληρώνουν για την περίθαλψή τους, όταν οι ηλικιωμένοι κοιμούνται σε ράντζα και οι γιατροί εξουθενώνονται, τότε η υγεία παύει να είναι δικαίωμα — γίνεται πολυτέλεια.
