Γράφει ο Πολιτικός Αναλυτής και Υπεύθυνος Ερευνών της Opinion Poll, Ζαχαρίας Ζούπης
Όταν πριν λίγες μέρες ο Κώστας Σημίτης έγραφε το περίφημο πια άρθρο για το πως θα έπρεπε να πορεύεται η Αντιπολίτευση , για το τι σημαίνει σωστή Αντιπολίτευση κάποιοι έσπευσαν να γράψουν ότι περίπου ο πρώην Πρωθυπουργός υπεράσπιζε τον Πρωθυπουργό. Αυτά κυρίως από στελέχη και δημοσιογραφους του ΣΥΡΙΖΑ. Από το ΚΙΝΑΛ δεν υπήρχε κάποια επίσημη αντίδραση, αν και ο Γραμματέας του έκρινε σκόπιμο να γράψει άρθρο που ουσιαστικά απαντούσε στον Κώστα Σημίτη για να εξηγήσει ότι η αντιπολίτευση είναι καθήκον της Αντιπολίτευσης.Τόσο αυτός, όσο και άλλα στελέχη του ΚΙΝΑΛ κυρίως έκαναν μία εναγώνια προσπάθεια για να πείσουν ότι κινούνται σε πλαίσιο που περιέγραφε ο πρώην Πρόεδρός τους. Δια της γνωστής δε μεθόδου των διαρροών έκαναν σαφή την δυσαρέσκειά τους. Κοινώς, δεν θεωρώ ότι κατάλαβαν και πολλά, αν και ο τρόπος αντιπολίτευσης δεν μπορεί με τίποτα να συγκριθεί με τον λαϊκισμό, την χυδαιότητα και τον τυχοδιωκτισμό που πορεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Όταν ο Ε. Βενιζέλος σημείωσε σε συνέντευξή του ότι οι πρακτικές της Αντιπολίτευσης είναι αμήχανες και αντιφατικές οι συνήθεις πολιτικοί αναλυτές έπιασαν δουλειά πάλι. Ανακάλυπταν τους « συνήθεις κρυφοδεξιούς». Θέλουν να κατακεραυνώνουν όλοι και να ισοπεδώνουν την Κυβέρνηση για το τι έκανε για την αντιμετώπιση του δεύτερου ισχυρότερου σ΄όλο τον πλανήτη κύματος της πανδημίας. Αυτό μάλιστα. Για αυτούς είναι « σοβαρή αντιπολίτευση». Όλοι οι άλλοι είναι ύποπτοι και με ροπές προς την Ν.Δ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Κι όμως τα ευρήματα των ερευνών δεν δικαιώνουν την αντιπολιτευτική τακτική τους. Στην τελευταία έρευνα της OPINION POLL ικανοποιημένοι από την αντιπολιτευτική Πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δήλωνε το 13% ( 14% ον Οκτώβριο)! Μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ δε, μόνο το 28.3% δήλωνε ικανοποιημένο! Το δε κόμμα συγκεντρώνει 18.7% στην Πρόθεση ψήφου και ο Αλέξης Τσίπρας συγκεντρώνει μόνο το 18.2% των προτιμήσεων για Πρωθυπουργός. Αποτέλεσμα : Η διαφορά Ν.Δ- ΣΥΡΙΖΑ αν και εμφανίζει μια οριακή κάμψη βρίσκεται στο 18.7%. Πέραν όμως των ποσοστών που δίνονται , καμία έρευνα – πλην μιας – δεν αναδεικνύει καμία μεγάλη συρρίκνωση της διαφοράς. Το ΚΙΝΑΛ από την πλευρά του βρίσκεται στο 6.5% ( 6.7% τον Οκτώβριο) ενώ καμία μέτρηση οποιασδήποτε Εταιρείας δεν του δίνει πάνω από 7%, ενώ ο μέσος όρος των ευρημάτων βρίσκεται στο 6.5%. Τι δείχνουν αυτά τα στοιχεία; Δείχνουν ότι κάτι δεν κάνουν σωστά, ότι δεν πείθουν και μάλιστα σε μια περίοδο που η Κυβέρνηση βρίσκεται στο « τρίγωνο του διαβόλου» ( πανδημία, οικονομική κρίση, ένταση στις Ελληνοτουρκικές και ωμή επιθετικότητα από την Τουρκική πλευρά). Δεν φαίνεται όμως να τους προβληματίζουν τα στοιχεία αυτά.Ούτε καν ότι ακόμα και σήμερα δηλώνει ικανοποιημένο το 58% από την διαχείριση της πανδημίας από την Κυβέρνηση ( 8% πτώση από τον Οκτώβριο) , με το 38.6% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και το το 63.5% του ΚΙΝΑΛ να έχει την ίδια άποψη.
Να φταίει άραγε ότι η Κυβέρνηση τα κάνει όλα τέλεια; Ασφαλώς όχι. Η Κυβέρνηση εφησύχασε μετά το πρώτο κύμα , πήρε καθυστερημένες αποφάσεις ( το 53% πιστεύει ότι έπρεπε να παρθεί πιο έγκαιρα η απόφαση του lock down), δεν προετοιμάστηκε έγκαιρα σε κρίσιμους τομείς όπως η έγκαιρη ενίσχυση του στόλου Λεωφορείων , η έγκαιρη ενίσχυση του Ε.Σ.Υ με νέες προσλήψεις γιατρών μπροστά στο τσουνάμι που ερχόταν κ.ά. Διαφεύγει όμως ότι της Αντιπολίτευσης ότι όσες Μ.Ε.Θ δημιουργήθηκαν επί 40 χρόνια επί Κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ , ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ , δημιουργήθηκαν μέσα σε 9 μήνες και αυτό το γνωρίζουν οι Έλληνες. Οι πολίτες επίσης διαβάζουν ρεπορτάζ και ανακοινώσεις ακόμα και Διεθνών Οργανισμών, ακούνε ραδιοφωνικές εκπομπές, βλέπουν τηλεόραση, ακούνε στελέχη όλων των κομμάτων και κατανοούν αν μη τι άλλο, ότι μιλάμε για πόλεμο, ότι η πανδημία σαρώνει παντού, πιέζει και τα πιο σύγχρονα και δυνατά Συστήματα Υγείας όπως της Γερμανίας. Έτσι μια ισοπέδωση, ένας μηδενιστικός λόγος όπως του ΣΥΡΙΖΑ ή ένας περίεργα αυτάρκης λόγος του ΚΙΝΑΛ απλά δεν πείθουν. Ακόμα και τώρα που οι καταστάσεις είναι κρίσιμες, η Ελλάδα βρίσκεται στην 33η θέση στην κατά κεφαλήν πλήθος κρουσμάτων στην Ευρώπη ανάμεσα σε 36 χώρες και στην 30η θέση στην κατά κεφαλήν πλήθος θανάτων στην Ευρώπη.
Έχω την πεποίθηση ότι η αντιπολίτευση γνωρίζει και πολύ καλά αυτά τα ευρήματα ερευνών ( άλλωστε τα κόμματα κάνουν και δικές τους έρευνες) , όπως και τα αντικειμενικά στοιχεία των επισήμων Αρχών και Οργανισμών σε Ελλάδα, Ευρώπη και διεθνώς. Το πρόβλημα είναι η αδυναμία ανταπόκρισης στις ανάγκες της συγκυρίας, οι αδυναμία να κάνουν τις αναγκαίες προσαρμογές, το άγχος των μετρήσεων με κομβική στιγμή τις έρευνες του Μαΐου που αναδείκνυε τον Κυριάκο Μητσοτάκη με τεράστια ποσοστά αποδοχής . Αυτό στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να οφείλεται στον λαϊκισμό, τον τυχοδιωκτισμό ισχυρών δυνάμεων στο εσωτερικό του, η πολυφωνία που βρίσκονται πια στο DNA του. Στο ΚΙΝΑΛ που βέβαια δεν έχει καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να οφείλεται στην αυτάρκεια, στον μετεωρισμό ανάμεσα σε μια απόλυτη και μια δημιουργική αντιπολίτευση που εκπέμπει συχνά θολό μήνυμα, στην ηγεσία που βλέπει καχύποπτα κάθε αντίθετη άποψη διώχνοντας ή παγώνοντας χρήσιμες δυνάμεις. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Πολυτεχνείου που κάθε νοήμων καταλάβαινε ότι δεν θα μπορούσε να γίνει πορεία. Κι όμως το Κ.Κ.Ε δήλωσε ότι θα κάνει αντιμετωπίζοντας θρησκευτικά την πορεία θυμίζοντας κάποιους πιστούς που πήγαιναν κρυφά στις Εκκλησίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε ευκαιρία να καταγγείλει αυταρχισμό και στυνομοκρατία, να υπογράψει κοινά κείμενα, ενώ ο ίδιος και σωστά δεν πήγε στην πορεία. Ήθελε όμως την φασαρία , την καταγγελία.Για ποιον λόγο; Γιατί η Κυβέρνηση είπε ότι πιστεύει το 890% των Ελλήνων. Ότι δηλαδή έλεγε η απλή λογική.Από την πλευρά του το ΚΙΝΑΛ κράτησε μια πολύ σωστή τακτική. Αισθάνθηκε ταυτόχρονα την ανάγκη να καταγγείλει την πόλωση για την οποία έφταιγε και η Κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή έπεσε σε μια τακτική ίσων αποστάσεων. Κατά την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ δηλαδή αυτοί που είπαν πως ο Νόμος θα εφαρμοστεί και πρέπει να εφαρμόζεται πάντα από όλους και αυτοί που έπαιζαν στο ταμπούρλο που αυτοί και η δήθεν αριστερή συμμαχία είχαν πάρει στα χέρια τους. Ταυτόχρονα η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ μέσα στην αμηχανία και ανασφάλεια της ηγεσίας του ρέπει σε τακτικές ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, όσο και τις Δημοσκοπήσεις.Αναπτύσσει σύνδρομο αχινού επιτιθέμενη κατά όποιου αναδεικνύει την αλήθεια ή δεν την « προσκυνά».
Το κόμμα πάντως που οι παρεμβάσεις στελεχών του και του Α. Τσίπρα δείχνουν ότι μέσα στην συρρίκνωση των δυνάμεών του καθίσταται επικίνδυνο για την εθνική συστράτευση που είναι απαραίτητη αυτές τις στιγμές, είναι αναμφίβολα ο ΣΥΡΙΖΑ. Συχνά είχαμε μόνο τον Π.Πολάκη που τα συνεχή τιτιβίσματά του, οι ύβρεις κατά πάντων τον καθιστούσαν όχι απλά γραφικό αλλά κυρίως αποκρουστικό. Ο πολιτικός πολιτισμός του δεν παραπέμπει και τόσο σε προοδευτικά χαρακτηριστικά και σε κάθε περίπτωση προκαλεί ζημιά στον ΣΥΡΙΖΑ, αν και πολλοί λένε ότι Πολάκης ίσον το άλλο πρόσωπο του Α.Τσίπρα. Το θέμα είναι όλα αυτά που βλέπουμε και τις τελευταίες μέρες. Επιθέσεις κατά του Καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα. Ανάρτηση της « ΑΥΓΗΣ» με δήθεν ανοικτούς λάκκους για τους νεκρούς από τον κορονοιό, ανάρτηση που κατέβασε ντροπιασμένη μετά από λίγο ζητώντας συγγνώμη. Χυδαίο , ανιστόρητο , πολιτικά νοσηρό δημοσίευμα της « ΑΥΓΗΣ» ότι οι εθελοντές είναι ο φερετζές του …νεοφιλελευθερισμού! Δήλωση του Βουλευτή εκ Βορρά ότι η Κυβέρνηση εγκληματεί, δολοφονεί ανθρώπους. Δήλωση του ίδιου του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ότι γίνεται εμπόριο ελπίδας με το εμβόλιο, όταν όλη η ανθρωπότητα ελπίζει στον γρήγορο εμβολιασμό. Τι είναι όλα αυτά; Δεν είναι μόνο αμηχανία, ζαλάδα, αδυναμία διατύπωσης ενός σύγχρονου λόγου και μιας ολοκληρωμένης αντιπολιτευτικής τακτικής που να πείθει ότι θέλει να συμβάλει στην εθνική προσπάθεια, ασκώντας και αυστηρή αλλά στοιχειοθετημένη κριτική στην Κυβέρνηση. Είναι παθογένεια, κραυγές , αποκρουστικά αντανακλαστικά που δημιουργούν πολλά ερωτηματικά και σε πολλούς για το αν θέλει λύσεις ή ποντάρει στην καταστροφή είτε είναι υγειονομική, είτε οικονομική, κοινωνική, εθνική επενδύοντας σ΄αυτήν για να επανέλθει. Αυταπατάται και θα το πληρώσει.
Βρισκόμαστε σε πολύ κρίσιμο σημείο για την Υγεία και την Ζωή μας, για την οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών και των Επιχειρήσεων, ακόμα και για να αντιμετωπίσουμε εθνικούς κινδύνους. Αυτή είναι μια μεγάλη ευκαιρία εθνικής κοινωνικής και πολιτικής συστράτευσης. Όποιοι δείχνουν ότι επιδιώκουν κάτι διαφορετικό, ότι νοιάζονται μόνο για μικροκομματικά παιχνίδια θα έχουν μεγάλο κόστος που δεν μπορούν και δεν μπορούμε να το υπολογίσουμε σήμερα. Ας το έχουν υπόψη…
