“Ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος να κερδίζει, οι αντίπαλοι του έχουν πάντα τη δικαιολογία ότι έχασαν από τον Ολυμπιακό… ” κάπως έτσι περιέγραψε ο Ανδρέας Ανδρεάδης πριν λίγες μέρες μια διαχρονική αλήθεια. Οπότε σήμερα, ο Ολυμπιακός ηττήθηκε, επομένως πρέπει να δει τι έφταιξε για να μην επαναληφθεί στο εγγύς μέλλον. Απλά, λιτά και απέριττα.
Πάμε λοιπόν στο κυρίως πιάτο. Ο Ολυμπιακός λοιπόν κατεβαίνει στο ματς με μια πρωτόγνωρη ενδεκάδα ενδεκάδα, σε ένα ιδιαίτερο ματς όπως είναι όλα τα ντέρμπι για να διεκδικήσει τη νίκη. Το πρώτο δεκάλεπτο δείχνει ότι η ομάδα δεν είναι καν στο κέντρο της Αθήνας και όχι στο Απόστολος Νικολαΐδης. Κάποιοι ίσως έμειναν στο Ρέντη, κάποιοι στις ανανεώσεις, κάποιοι ίσως διάβαζαν για τη Μήδεια, επομένως η εικόνα της ομάδας δεν δικαιολογεί την παρουσία της στο ντέρμπι των αιωνίων. Μετά το 1-0( Μαουρίσιο) η εικόνα αλλάζει, ο Ολυμπιακός παίρνει μέτρα στο γήπεδο και για 39 λεπτά μέχρι να βγει το ημίχρονο έχει έναν και μοναδικό ρόλο στο έργο του παιχνιδιού. Με την κλασσική ευκαιρία του Βρουσάι αγγίζει την ισοφάριση, ενώ δικαίως φωνάζει για πέναλτι στο μαρκάρισμα που δέχτηκε ο Χασάν στο 29′. Το ημίχρονο βγαίνει με τον Παναθηναϊκό πίσω από το κέντρο και τον Ολυμπιακό μα ψάχνει τρόπους να διασπάσει την άμυνα του αιώνιου. Το δεύτερο ημίχρονο ξεκινά και φέρνει πάλι τον Ολυμπιακό κυρίαρχο του παιχνιδιού με δική του την κατοχή της μπάλας και με χαρακτηριστικές ευκαιρίες για την ισοφάριση. Κόντρα στην ροή του παιχνιδιού ο Παναθηναϊκός με τον Σανκαρέ κάνει το 2-0, για να έρθει κάπως καθυστερημένα η ολοκληρωτική αφύπνιση της ομάδας του Μάρτινς, όποιος ανακατεύε συνεχως την τράπουλα, παίζοντας μέχρι με 3 10αρια, 3 επιθετικούς και μια κατάσταση αρκετά ροκ από την πλευρά του. Μετά τη μείωση του σκορ με τον Ελ Αραμπί, ο Μασούρας χάνει την ευκαιρία της χρονιάς για να ισοφαρίσει και να σώσει την παρτίδα. Κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός φτάνει στη νίκη και ολοκληρώνει έναν από τους βασικούς στόχους της χρόνιας, ενώ ο Ολυμπιακός πρέπει άμεσα να μαζέψει τα δικά του κομμάτια για το ματς της χρονιάς την Πέμπτη με την PSV.
Υ.Σ 1 Χωρίς αφορισμούς και υπερβολές, σήμερα διακρίναμε έναν άγραφο νόμο του ποδοσφαίρου, ότι δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Μπορεί οι απαιτήσεις του κόσμου της ομάδας του Πειραιά να είναι υψηλές, αλλά η ομάδα του Μάρτινς ήταν εμφατικά καλύτερη χωρίς να φτάνει τελικά στη νίκη και τελικά να πληγώνονται από το τελικό αποτέλεσμα.
Υ.Σ 2 Πολλοί θα πουν για το ρότεισον του Μάρτινς, αλλά να με συγχωρείτε, αφενός η ομάδα όπως προείπαμε ήταν εμφανώς ανώτερη στο χορτάρι, αφετέρου σε λίγες μέρες δίνει το ματς που θα καθορίσει την Ευρωπαϊκή του πορεία. Μην ξεχνάμε η διαφορά στη βαθμολογία σου δίνει κάθε δικαίωμα.
Υ.Σ 3 Τα στατιστικά είναι αμείλικτα. Οι 20-7 τελικές υπέρ του και το 68%-32% κατοχή, αποδεικνύουν τα παραπάνω. Ο Ολυμπιακός του Μάρτινς σήμερα έκανε το καλύτερο εκτός έδρας ντέρμπι μετά από χρόνια, με εξαίρεση το περσινό με την ΑΕΚ στα πλέι οφ. Και όμως έχασε, συμβαίνουν κι αυτά στο ποδόσφαιρο. Οχι πάντα όμως, θα έχουμε και συνέχεια. Υπάρχει κύπελλο και πλέι οφ.
Υ. Σ 4 Πουθενά, σε κανένα πρωτάθλημα του κόσμου δεν μετρούν κανένα αήττητο. Αν το έχουν εφεύρει εδώ οι εξυγιαντές για να μας πικάρουν, τους το χαρίζουμε.
Υ.Σ 5 Το μάθαμε από μικροί, το διάβασα κάπου στις διαδικτυακές μου βόλτες και το θυμήθηκα. Οπότε είπα να το καταγράψω, δεν φοβάμαι λοιπόν τους Ολυμπιακούς, με φοβίζουν όμως οι Ολυμπιακάρες…
Αυτά, και προχωράμε. Ραντεβού το βράδυ της Πέμπτης…
