Γράφει ο Χρήστος Σγαρδέλης
Η αλήθεια είναι ότι το Κερατσίνι ενώ γνώρισε την δεκαετία του 90 και του 2000 ας το πούμε μια είδους πολιτιστικής και αθλητικής ανάπτυξης καθώς έκανε μεγάλα έργα υποδομής στον χώρο του πολιτισμού, αθλητισμού, αλλά και παιδείας, κυρίως με την προσπάθεια Δημάρχων όπως ο Δημήτρης Σαράφογλου, ο Γιώργος Χάσκας αλλά και ο Φώτης Μελάς αλλά και την στήριξη Υπουργών, από το 2010 βιώνει ξανά την απαξίωση, όχι μόνο εξαιτίας έλλειψης έργων από τους Δημάρχους αλλά και από την πλήρη εγκατάλειψή του από τις Κυβερνήσεις και τους τοπικούς Βουλευτές.
Από το 2013 η πόλη ουσιαστικά δέχεται έναν πόλεμο από επιχειρηματικά συμφέροντα αλλά και από κυβερνητικές αποφάσεις που το μόνο που κάνουν είναι όχι απλά να υποβαθμίζουν τη ζωή των πολιτών αλλά να θέτουν και σε κίνδυνο την υγεία μικρών και μεγάλων. Τρανό παράδειγμα ότι το 2018 λιποθυμούσαν παιδιά σε σχολεία της Χαραυγής από τα χημικά ρυπογόνων εγκαταστάσεων.
Το 2013 έχουμε το ξεκίνημα των σχεδίων για τον ερχομό συγκεκριμένης ρυπογόνου επιχείρησης στην πόλη μας με τον νόμο Μανιάτη (κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου) και της Δημοτικής Αρχής Λουκά Τζανή που όχι μόνο δεν το σταμάτησε αλλά βράβευσε και τον εν λόγω επιχειρηματία που ανήκει η εταιρία. Φυσικά μετά ήρθε ο Χρήστος Βρεττάκος και ο ΣΥΡΙΖΑ που όχι μόνο δεν έκαναν κάτι ώστε να αντιμετωπιστεί η κατάσταση αλλά επί θητεία τους η εταιρία απέκτησε επιπλέον άδειες λειτουργίας και ανανέωσε την άδεια λειτουργία της για περισσότερα χρόνια.
Μετά είχαμε την μερική επαναλειτουργία του Νεκροταφείου της Ανάστασης, όπου ο Δήμος Πειραιά μετέτρεψε την άδεια χρήσης του χώρου από «χώρο αθλητισμού και αναψυχής» σε «χώρο κοιμητηρίου» κάτι που σημαίνει ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξεκινήσουν ταφές. Να υπενθυμίσουμε πως όταν δημιουργήθηκε το νεκροταφείο του Σχιστού η συμφωνία προέβλεπε το κλείσιμο του νεκροταφείου της Ανάστασης.
Παράλληλα έχουμε επί δεκαετίες απέναντι μας την Ψυττάλεια η οποία είναι αποδέκτης 700.000 τόνων σκουπιδιών. Με λίγα λόγια δέχεται τα λύματα όλης της Αττικής.
Επιπλέον έχουμε να δεχθούμε το επόμενο διάστημα έξω από τα σπίτια μας, στα σύνορα της πόλης το εργοστάσιο απορριμμάτων το οποίο συμφωνήθηκε επί Περιφέρειας Δούρου να έρθει στο Σχιστό και τώρα με Περιφέρεια Πατούλη έχει μπει στην τελική ευθεία. Με την σύμφωνη γνώμη όλων των Δημάρχων της Περιφερειακής Ενότητας Πειραιά.
Τέλος έχουμε την Cosco που ναι μεν δημιουργεί πολλές θέσεις εργασίας, από την άλλη όμως ανενόχλητη κάνει όπου θέλει έργα χωρίς να υπολογίζει τους νόμους αλλά ούτε τους κατοίκους και έχει την ανοχή της Δημοτικής Αρχής.
Βουλευτές απόντες
Η Β Πειραιά διαθέτει 8 Βουλευτές, κανείς όμως δεν είναι Κερατσινιώτης-Δραπετσωνίτης. Το χειρότερο όμως είναι ότι ακόμα και αν δεν είναι από την πόλη μας, δεν κατοικούν στη Β Πειραιά οι περισσότεροι και δεν έχουν επαφή με την κοινωνία.
Για τους Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας δεν τίθεται θέμα συζήτησης. Εξυπηρετούν τα συμφέροντα της Κυβέρνησης και όχι των κατοίκων. Ούτε εμφανίζονται στην πόλη, ούτε ασχολούνται με τα προβλήματά της. Ο πρωθυπουργός είχε έρθει δυο φορές στο Κερατσίνι για βόλτα-τουρισμό, υποσχέθηκε κέντρο καινοτομίας αλλά κάτι τέτοιο όχι απλά δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί αλλά οδεύει για άλλη περιοχή.
Για τους Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πάνω κάτω το ίδιο ισχύει. Πρώτα ψηφίσανε επί θητείας τους την επέκταση παραμονής ρυπογόνων εγκαταστάσεων και μόλις φύγανε από κυβέρνηση έρχονται -αραιά και που- να πουλήσουν επαναστατικό αγώνα. Οι 2 Βουλευτές από τους 3 η μόνη σχέση που έχουν με το Κερατσίνι και την Β Πειραιά είναι ότι έρχονται για βόλτα.
Το ΜέΡΑ25 είναι μια εξαίρεση καθώς η Βουλευτής που έχει στη Β Πειραιά, έχει παρουσία και συμμετέχει σε κινητοποιήσεις της πόλης. Οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι είναι αρκετά δραστήρια.
Το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής δεν έχει Βουλευτή εδώ και περίπου 10 χρόνια αλλά προς τιμήν της η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά είχε έρθει στο Κερατσίνι πάνω από 3 φορές, ενώ είχε πάρει ξεκάθαρη θέση κατά των ρυπογόνων εγκαταστάσεων.
Άφησα τελευταίο το ΚΚΕ που είναι πάντα παρόν με την δική του φιλοσοφία και το δικό του αγωνιστικό στίγμα.
