Ολοκληρώθηκε η αποψίλωση της παράταξης «Πολίτες για τον Κορυδαλλό» μετά και την αποχώρηση τριών, ακόμη, Δημοτικών Συμβούλων οι οποίοι είχαν εκλεγεί με αυτό το ψηφοδέλτιο. Ας επιτραπεί η υπενθύμιση ότι σχεδόν, με την έναρξη της τρέχουσας θητείας του Δημοτικού Συμβουλίου, εννέα εκλεγμένοι Δημοτικοί Σύμβουλοι με τους «Πολίτες για τον Κορυδαλλό», είχαν δηλώσει την αποχώρηση τους από την παράταξη. Αυτό είχε αποδοθεί, τότε, στην αποχώρηση από την ηγεσία του ιδρυτή της παράταξης και πρώην Δημάρχου, κ. Σταύρου Κασιμάτη και η εκλογή του κ. Γουρδομιχάλη ως επικεφαλής.
Δύο χρόνια μετά την ανεξαρτητοποίηση των κ.κ. Γιάννη Μελά, Μιχάλη Λώνα, Ελευθερίας Κωτσίδου, Ιωάννας Καλομπράτσου, Παναγιώτη Μακρυγιάννη, Ηλία Κοσμίδη, Θεόδωρου Μερεντίτη, Γεώργιου Γκόγκου, Μρίας Γιαννακάκη, ακόμη τρεις αιρετοί –Χριστοφορίδης, Ξένου Αγιώτατος-, δήλωσαν, επισήμως, την ανεξαρτητοποίησή τους με αποτέλεσμα η άλλοτε κραταιά παράταξη η οποία διοίκησε για τρεις 4ετίες τον Δήμο να παρουσιάζει πλέον θλιβερή εικόνα καθώς εκπροσωπείται πλέον από δύο και μόνον πρόσωπα, τον κ. Γουρδομιχάλη, την κ. Καλαμάρη και την κ. Γαλανοπούλου.
Οπωσδήποτε είναι, θλιβερό για μία ιστορική παράταξη που διοίκησε για πλέον της 10ετίας τον Δήμο, στον δεύτερο χρόνο της θητείας της με νέο επικεφαλής, από 15 Δημοτικούς Συμβούλους που εξέλεξε να καταλήγει με τρείς!
Την αρχή για τον τελευταίο γύρο παραιτήσεων έκανε ο κ. Δημήτρης Χριστοφορίδης (ο οποίος είχε διεκδικήσει και αυτός την ηγεσία της παράταξης), ο οποίος και κοινοποίησε δημοσίως την επιστολή παραιτήσεώς του και ακολούθησαν οι κ.κ. Αγιώτατος και Ξένου.
Βεβαίως, θα ισχυρισθεί κάποιος ότι αυτό είναι συνακόλουθο προσωπικών σκοπιμοτήτων και στρατηγικής επιβίωσης ή και αναδιάταξης δυνάμεων μετά την αποχώρηση του Σταύρου Κασιμάτη. Όμως, είναι πλέον ορατή η απομόνωση του κ. Γουρδομιχάλη από τα στελέχη που συμπορεύτηκαν με τον πρώην δήμαρχο.
Μπαίνω στον πειρασμό να καταγράψω ότι η υπόθεση μου θυμίζει κάπως την κατάσταση που διαμορφώθηκε στην πρώην Γιουγκοσλαβία μετά τον θάνατο του Τίτο, όταν επήλθε η σφοδρή, αιματηρή σύγκρουση. Σημειώστε ότι, Μιλόσεβιτς, Κάραζιτς, Ιζετμπέκοβιτς, Τούτσμαν, δηλαδή όλοι οι ηγέτες των εμπλεκομένων πλευρών (Σέρβων, Κροατών, Βοσνίων Μουσουλμάνων, Σερβοβοσνίων, Κροατών της Βοσνίας), ήταν πολιτικά «παιδιά» του Στρατάρχη… Και μην βιαστείτε να χαρακτηρίσετε «άκυρη» την σύγκριση.
Πέραν πάσης αμφιβολίας, το προσεχές διάστημα θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον.