Η θέση της Ελλάδας είναι διαχρονικά σαφής και ρητή. Σεβασμός στην εδαφική ακεραιότητα και στα κυριαρχικά δικαιώματα κάθε χώρας. Σεβασμός στο διεθνές δίκαιο, στις συνθήκες και στις συμβάσεις. Σεβασμός στην ειρήνη, στην ελευθερία και στη δημοκρατία. Σεβασμός στην ευρωπαϊκή ενότητα, στις ευρωπαϊκές αξίες και στα ευρωπαϊκά ιδεώδη.
Η στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία αποτελεί κατάφορη παραβίαση όλων αυτών. Όποιος και αν είναι ο στόχος της Ρωσίας, αυτό που απειλείται είναι η ευρωπαϊκή ασφάλεια, η παγκόσμια σταθερότητα και ειρήνη. Με την αμφισβήτηση πολλών από τις βεβαιότητες με τις οποίες προχωρήσαμε σαν κοινωνία, μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η πολιτική αναθεωρητισμού στη ευρύτερη περιοχή, δυναμιτίζει τα πράγματα και συνιστά απειλή για τον δυτικό πολιτισμό όπως τον ξέρουμε.
Η επιβαλλόμενη γεωπολιτική τρομοκρατία μας κινητοποίησε όλους. Πολίτες σε κάθε άκρη του κόσμου, κορυφαίοι αξιωματούχοι και επικεφαλής στρατιωτικών, οικονομικών και πολιτικών οργανισμών λένε όχι στην εισβολή και στην επιβολή του νόμου του ισχυρού. Ζητούν από τη Ρωσία να σταματήσει εδώ και τώρα τις έκνομες και εχθρικές ενέργειες.
Θεωρώ ότι εύκολα πλέον μπορούμε να ισχυριστούμε πως ο χρόνος έχει συντμηθεί με ιδιαίτερα ταχύ ρυθμό, επανατοποθετώντας την πραγματικότητα τόσο στην Ευρώπη όσο και σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Άμεσα είδαμε την ευρωπαϊκή ένωση να επιβάλει ομόφωνα ισχυρές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας και να συζητά τη δημιουργία μίας ευρωπαϊκής ενιαίας αμυντικής πολιτικής. Κράτη να αποβάλλουν τη διαχρονική, από τη σύσταση τους μάλιστα, ουδετερότητά τους και να τάσσονται στο πλευρό της Ουκρανίας, όπως η Σουηδία και η Φινλανδία. Ακόμα και η παραδοσιακή ουδετερότητα της Ελβετίας κάμφθηκε, καθώς συντάχθηκε με τις ευρωπαϊκές κυρώσεις στο τραπεζικό τομέα. Η Γερμανία, ανακοίνωσε ότι θα δαπανήσει περισσότερο από το 2% του προϋπολογισμού της χώρας για τον στρατό και επιτρέπει τη μεταφορά όπλων κατασκευής της σε εμπόλεμες περιοχές, ανατρέποντας ένα δόγμα που ακολουθεί τα τελευταία 70 έτη. Είναι ευκόλως αντιληπτό τι σημαίνει αυτή η δέσμευση και μεταστροφή για τη μεγάλη αυτή οικονομία.
Είναι βέβαιο ότι την περασμένη Πέμπτη ο κόσμος μας άλλαξε. Όλοι πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν απέναντί στην ιστορία και στις επόμενες γενιές. Η Ελλάδα οφείλει να συμμετέχει ενεργά στις αποφάσεις και στις εξελίξεις που διαμορφώνονται. Είμαστε μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και υπερασπιζόμαστε τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου.
Δημήτρης Μαρκόπουλος:
Από τα ξημερώματα της περασμένης Πέμπτης, σύμπασα η ανθρωπότητα παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις στο μέτωπο της Ουκρανίας. Η εισβολή της Ρωσίας στην γειτονική της χώρα σηματοδοτεί μία νέα εποχή για την Ευρώπη, την πατρίδα μας και τον κόσμο. Το οικοδόμημα της ευρωπαϊκής ασφάλειας που στήθηκε μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο εμφανίζει τους πρώτους ανησυχητικούς τριγμούς. Στην αυγή αυτής της νέας εποχής, η Ελλάδα δεν είναι ούτε μόνη ούτε ουδέτερη. Στα 201 χρόνια της ανεξαρτησίας της, η χώρα μας πέτυχε ένα ομολογουμένως αξιοθαύμαστο επίτευγμα, το να είναι με την σωστή πλευρά της ιστορίας, τόσο σε επίπεδο συμμαχιών όσο σε αυτό των στρατηγικών επιλογών.
Για την Ελλάδα, πάγια θέση και αδιαπραγμάτευτος στόχος ήταν και παραμένει ο σεβασμός των αρχών του Διεθνούς Δικαίου και του απαραβίαστου των συνόρων. Ως εκ τούτου η καταδίκη κάθε μονομερούς επιθετικής ενέργειας, στο πλαίσιο του οποιουδήποτε αναθεωρητικού μεγαλοϊδεατισμού είναι δεδομένη, και απερίφραστη. Η παραπάνω πολεμική σύρραξη, στάθηκε η αφορμή να καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος το ιδεοληπτικό αφήγημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι «η άμυνα δεν είναι αυτοσκοπός», δικαιώνοντας απόλυτα την επιλογή του Πρωθυπουργού να χτίσει έγκαιρα ισχυρές συμμαχίες και να ενισχύσει στον βέλτιστο βαθμό την αποτρεπτική μας δύναμη. Την ώρα που η ανάγκη αμυντικής θωράκισης τίθεται επιτακτικά επί τάπητος για ολόκληρη την Ευρώπη, αποδεικνύεται ότι η Ελλάδα όχι μόνο είναι με την σωστή πλευρά της ιστορίας αλλά και πολύ μπροστά από τις εξελίξεις.
Παράλληλα, η Ελλάδα έχει εκφράσει σε όλους τους τόνους την πλήρη και αμέριστη υποστήριξή της στον Ουκρανικό λαό και στους έλληνες ομογενείς που δοκιμάζονται αυτές τις πολύ δύσκολες ώρες, ενώ έχει ταχθεί αναφανδόν υπέρ της επιβολής αυστηρών κυρώσεων στην Ρωσία. Στον αντίποδα, ο ΣΥΡΙΖΑ από την αρχή της επίθεσης προσπαθεί να ισορροπήσει πατώντας σε δύο βάρκες, καταδικάζοντας για το θεαθήναι την ρωσική επέμβαση υιοθετώντας όμως τακτική ίσων αποστάσεων, εξομοιώνοντας στην ουσία τον επιτιθέμενο με τον αμυνόμενο, τον θύτη με το θύμα. Προφανώς, αυτοί που ζητούσαν «ασφαλή λιμάνια» από τον Πούτιν αναμένοντας χρήματα για την επιστροφή στη δραχμή, επιδιώκουν με την επαμφοτερίζουσα στάση τους να διατηρήσουν ανοιχτό αυτό το κανάλι επ’ ωφελεία της δεύτερης φοράς, που, όπως έχουμε ενημερωθεί πολ(λ)άκις, θα είναι αλλιώς…
Γιάννης Ραγκούσης:
Η απερίφραστη συλλογική καταδίκη της απάνθρωπης ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία πρέπει άμεσα να νοηματοδοτηθεί με αποφασιστικές διπλωματικές πρωτοβουλίες της Δύσης. Αφενός προς την κατεύθυνση κατάπαυσης του πυρός και διασφάλισης της ειρήνης στο πεδίο και αφετέρου προς εκρίζωση κάθε απόπειρας μιμητισμού από άλλες αναθεωρητικές δυνάμεις, όπως η Τουρκία.
Ειδικότερα, η χώρα μας, ως κράτος μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του δυστοπικού κεφαλαίου –υπό τη μορφή ενός νέου Ψυχρού Πολέμου- που διανοίγεται μπροστά μας. Συνεπώς, είναι κρίσιμο οι όποιες κυβερνητικές αποφάσεις, να τυγχάνουν προέγκρισης από τα αρμόδια θεσμικά όργανα και ενεργής συμμετοχής των πολιτικών κομμάτων. Οι εθνικές μας θέσεις να είναι αποτέλεσμα εθνικής συνεννόησης και όχι μικροπολιτικής εκμετάλλευσης από τον κ. Μητσοτάκη.
Ταυτοχρόνως, η ουκρανική κρίση, εκτός της διεθνούς ασφάλειας, αποσταθεροποιεί περαιτέρω τους δείκτες των τιμών ενέργειας, που έχουν βγάλει εκτός προϋπολογισμού νοικοκυριά και επιχειρήσεις, ιδίως στην Ελλάδα της βίαιης απολιγνιτοποίησης, της υψηλής φορολογίας και της αισχροκέρδειας του ενεργειακού λόμπι. Η κυβέρνηση όφειλε ήδη να έχει λάβει μέτρα για τη μείωση του ειδικού φόρου καυσίμων, συνδυαστικά με τον ΦΠΑ στα τρόφιμα και να εξασφαλίσει άμεσα εναλλακτικές πηγές ενεργειακής επάρκειας για τη χώρα, πριν οδηγηθούμε στα πρόθυρα κοινωνικής έκρηξης.
Φωτεινή Μπακαδήμα:
Η ευθύνη για τη βάρβαρη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία βαραίνει στο ακέραιο τον Ρώσο Πρόεδρο, όμως, και η Ουάσιγκτον φέρει μερίδιο ευθύνης για τη δημιουργία των συνθηκών που επέτρεψαν την εισβολή, η οποία μας θέτει, όχι μόνο εμάς αλλά κι ολόκληρη την Ευρώπη προ σημαντικών ευθυνών. Καταρχήν, να υπεραμυνθούμε ενός λαού που δέχεται την εισβολή και, δεύτερον, να αποτρέψουμε την απειλή για την Ελλάδα που φέρνει η επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη να κάνει ό,τι της υπαγορεύει η Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ, χωρίς να ενημερώσει ούτε τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς ούτε τη Βουλή. Σε αυτή την συγκυρία, την ώρα που οι πολεμοκάπηλοι στη Δύση και στην Ανατολή κερδίζουν εισβάλλοντας, διαιρώντας και αποπροσανατολίζοντας τους λαούς, τη στιγμή που η Ρωσία «τραβάει το σχοινί» εκτοξεύοντας απειλές κατά πάντων, οφείλουμε να ενώσουμε τις φωνές μας με όλους εκείνους που ζητούν τον άμεσο τερματισμό του πολέμου και την απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων στο πλαίσιο μιας διεθνούς συμφωνίας που θα επιτρέψει στον λαό της χώρας να ζει ελεύθερος σε μια Ανεξάρτητη, Ουδέτερη, Δημοκρατική Ουκρανία. Ο πόλεμος είναι εγκληματική επιλογή, γι’ αυτό και η παλλαϊκή συστράτευση με στόχο την άμεση κατάπαυση του πυρός είναι η μοναδική λύση. Είναι ανέφικτο να έχουμε πλήρη εικόνα τόσο των αιτιών που κρύβονται πίσω από αυτή την επιλογή της Ρωσίας όσο και των απωλειών των δυο πλευρών, όμως το μόνο σίγουρο είναι πως ο πόλεμος αφήνει πληγές και κοστίζει σε όλους τους εμπλεκόμενους γι’ αυτό δεν είναι τώρα ώρα συζήτησης επί τέτοιων ζητημάτων αλλά δράσης προς την επίτευξη της ειρήνης.
