Ο Γιασέρ Αραφάτ (1929-2004) ήταν Παλαιστίνιος πολιτικός ηγέτης και μια από τις πιο εμβληματικές φιγούρες στον αγώνα των Παλαιστινίων για ανεξαρτησία.
Γεννήθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου και το 1959 ίδρυσε τη Φατάχ, μια από τις σημαντικότερες οργανώσεις του παλαιστινιακού εθνικού κινήματος, η οποία αρχικά δρούσε μυστικά.
Ο Αραφάτ έγινε ο ηγέτης της Φατάχ και το 1969 ανέλαβε την ηγεσία της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), αναλαμβάνοντας ουσιαστικά τον πολιτικό και στρατιωτικό αγώνα για την απελευθέρωση των παλαιστινιακών εδαφών. Κατά τη δεκαετία του 1970, ο Αραφάτ έγινε παγκοσμίως γνωστός και συμβόλιζε τον αγώνα για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων.
Παρά τις επικρίσεις που δέχτηκε λόγω της ένοπλης δράσης του PLO, κατάφερε να εδραιώσει τη φωνή των Παλαιστινίων στο διεθνές πολιτικό σκηνικό. Το 1988, η PLO ανακοίνωσε την αναγνώριση του Ισραήλ και δέσμευση για την ειρηνική επίλυση του ζητήματος, κίνηση που άνοιξε τον δρόμο για τον διάλογο και τη διεθνή αναγνώριση.
Η Σχέση του Γιασέρ Αραφάτ με την Ελλάδα και τον Ανδρέα Παπανδρέου
Η Ελλάδα, και ιδιαίτερα ο πρώην πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην υποστήριξη της παλαιστινιακής υπόθεσης.
Ο Παπανδρέου διατήρησε στενή προσωπική και πολιτική σχέση με τον Αραφάτ, υποστηρίζοντας τον αγώνα των Παλαιστινίων σε μια εποχή που οι διεθνείς ισορροπίες ήταν πολύ λεπτές, λόγω της στήριξης που λάμβανε το Ισραήλ από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η φιλία των δύο ηγετών ήταν γνωστή, και ο Παπανδρέου, μέσω της ελληνικής διπλωματίας, προσπαθούσε να αναδείξει το παλαιστινιακό ζήτημα στους ευρωπαϊκούς και διεθνείς κύκλους, παρέχοντας πολιτική υποστήριξη στην PLO.
Η Ελλάδα, υπό την ηγεσία του Παπανδρέου, ήταν από τις λίγες χώρες της Δύσης που αναγνώρισαν το δικαίωμα των Παλαιστινίων για ένα ανεξάρτητο κράτος και είχαν φιλικές σχέσεις με την PLO.
Ο Ρόλος της Αθήνας στις Ειρηνευτικές Διαπραγματεύσεις
Η Αθήνα λειτούργησε πολλές φορές ως ουδέτερο έδαφος για συνομιλίες και διαπραγματεύσεις μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, προσπαθώντας να λειτουργήσει ως γέφυρα κατανόησης.
Αυτή η συμβολή της Ελλάδας αντικατοπτρίζει τη βαθιά σχέση που είχε ο Αραφάτ με την Ελλάδα, καθώς και την επιρροή που είχε η ελληνική πολιτική σκηνή στην υποστήριξη των Παλαιστινίων.
Η κληρονομιά του Αραφάτ, παρά τις δυσκολίες, εξακολουθεί να επηρεάζει το παλαιστινιακό ζήτημα, και η σχέση του με την Ελλάδα και τον Παπανδρέου αποτελεί μια από τις πιο αξιοσημείωτες πτυχές της διεθνούς στήριξης που έλαβε η Παλαιστίνη στην προσπάθεια για αυτοδιάθεση.
Ο θάνατος του Γιασέρ Αραφάτ
Ο θάνατος του Γιασέρ Αραφάτ, στις 11 Νοεμβρίου 2004, παραμένει μυστηριώδης και έχει προκαλέσει πολλές εικασίες. Ο Αραφάτ, τότε 75 ετών, άρχισε να έχει σοβαρά προβλήματα υγείας τον Οκτώβριο του 2004 ενώ βρισκόταν αποκλεισμένος στην κατοικία του στη Ραμάλα. Λόγω της επιδείνωσης της κατάστασής του, μεταφέρθηκε επειγόντως σε στρατιωτικό νοσοκομείο στο Παρίσι, όπου νοσηλεύτηκε για λίγες εβδομάδες μέχρι τον θάνατό του.
Αν και αρχικά η αιτία του θανάτου του αποδόθηκε σε “αδιευκρίνιστη ασθένεια,” οι λεπτομέρειες παρέμειναν θολές, καθώς οι γιατροί δεν κατέληξαν σε συγκεκριμένη διάγνωση. Αργότερα, ωστόσο, προέκυψαν θεωρίες περί δηλητηρίασης. Το 2012, η χήρα του Αραφάτ, Σούχα, ζήτησε να εξεταστούν τα προσωπικά αντικείμενα του, και οι αναλύσεις βρήκαν ίχνη πολωνίου-210, ενός ραδιενεργού υλικού, ενισχύοντας την υπόθεση ότι μπορεί να είχε δηλητηριαστεί.
Ακολούθησαν έρευνες από ομάδες εμπειρογνωμόνων στην Ελβετία, τη Ρωσία και τη Γαλλία. Οι ελβετικές και ρωσικές έρευνες έδειξαν πιθανότητα δηλητηρίασης με πολώνιο, αλλά οι Γάλλοι ειδικοί διαφώνησαν, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η παρουσία ραδιενέργειας δεν ήταν επαρκής για να αποδειχθεί δηλητηρίαση. Η αιτία του θανάτου του Αραφάτ παραμένει ασαφής, και η υπόθεση για τη δηλητηρίασή του εξακολουθεί να είναι ένα ανοιχτό ζήτημα, με κάποιους να υποπτεύονται ακόμα και εμπλοκή ξένων δυνάμεων.
