Οι «κρυφές πληγές» των ελληνικών παραλιών: Τι αποκάλυψε η WWF
Μπορεί η Ελλάδα να προβάλλεται διεθνώς ως τουριστικός παράδεισος με καταγάλανες, καθαρές ακτές, όμως η πραγματικότητα σε ορισμένα σημεία είναι πολύ πιο σκοτεινή. Η ρύπανση σε αρκετές γνωστές παραλίες έχει ξεπεράσει τα ανώτατα επιτρεπτά όρια, όπως αποκαλύπτει η νέα αποτύπωση της WWF Ελλάς, μέσα από το πρόγραμμα «Υιοθέτησε μια παραλία».
Πού εντοπίζεται το μεγαλύτερο πρόβλημα
Σύμφωνα με τα στοιχεία που προέκυψαν από τη συλλογή δεδομένων σε δεκάδες παραλίες της χώρας, οι πιο επιβαρυμένες περιοχές είναι:
-
Ερωτοσπηλιά, Πόρτο Ράφτη
-
Βαγιωνιά, Πόρος
-
Απολλώνιες Ακτές, Βούλα
-
Παραλία Καλαμακίου
Οι περιοχές αυτές ξεπερνούν τα ανώτατα όρια ρύπανσης, βάσει του πλήθους απορριμμάτων ανά 100 μέτρα ακτογραμμής.
Τα πιο συχνά σκουπίδια: Η εικόνα μιλάει από μόνη της
Η WWF καταγράφει κατά μέσο όρο σε κάθε παραλία ανά 100 μέτρα:
-
429 αποτσίγαρα
-
159 μικρά πλαστικά τεμάχια
-
117 πλαστικά καπάκια
-
99 καλαμάκια
-
Φελιζόλ, συσκευασίες τροφίμων και άλλα «διαχρονικά» σκουπίδια
Η εικόνα είναι αποκαρδιωτική, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι πολλές από αυτές τις παραλίες προσελκύουν χιλιάδες λουόμενους κάθε καλοκαίρι και διαφημίζονται ως «καθαρές».
Το πρόγραμμα «Υιοθέτησε μια παραλία»: Εθελοντισμός με στοιχεία
Το πρόγραμμα της WWF Ελλάς βασίζεται στη συμμετοχή εθελοντών που καταγράφουν με επιστημονική μεθοδολογία τα απορρίμματα σε παραλίες όλης της χώρας. Τα δεδομένα καταλήγουν σε μια συγκεντρωτική βάση πληροφοριών, η οποία δείχνει ξεκάθαρα ποιες παραλίες έχουν ανάγκη άμεσης παρέμβασης.
Η καθαριότητα δεν είναι αυτονόητη
Το μήνυμα είναι σαφές: οι «καρτποσταλικές» παραλίες δεν σημαίνουν απαραίτητα καθαρές παραλίες. Η ρύπανση από πλαστικά και αποτσίγαρα παραμένει συστηματικό πρόβλημα, ακόμη και σε ακτές κοντά στην πρωτεύουσα ή σε νησιά.
Ο ρόλος του κράτους και των δήμων είναι κομβικός, ωστόσο η ευθύνη βαραίνει και τον καθένα από εμάς. Από το πού πετάμε το τσιγάρο μας μέχρι το αν θα πάρουμε τα σκουπίδια μας φεύγοντας από την παραλία.