Μετά από δεκαετίες καθυστερήσεων και αντιδράσεων, το υπουργείο Υποδομών «παγώνει» οριστικά τη σήραγγα που θα συνέδεε Σαλαμίνα και Πέραμα.
Τίτλους τέλους σε ένα από τα πιο πολυσυζητημένα έργα της Δυτικής Αττικής βάζει το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, καθώς η υποθαλάσσια ζεύξη Σαλαμίνας – Περάματος φαίνεται να περνά οριστικά στο αρχείο. Ένα έργο που ξεκίνησε ως όραμα τη δεκαετία του ’90, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να ξεπεράσει τα χαρτιά.
Η ιστορία ενός έργου-φαντάσματος
Η υποθαλάσσια σήραγγα είχε χαρακτηριστεί έργο κομβικής σημασίας για τη Δυτική Αττική, με στόχο να ενώσει τη Σαλαμίνα με το Πέραμα μέσω μιας σήραγγας περίπου 1,1 χιλιομέτρου. Το κόστος υπολογιζόταν στα 450 εκατ. ευρώ, και η παραχώρηση είχε διάρκεια 35 χρόνια. Παρά το ενδιαφέρον μεγάλων ομίλων όπως η ΤΕΡΝΑ, η ΜΕΤΚΑ και η Vinci Concessions – ΑΚΤΩΡ Παραχωρήσεις, η διαδικασία δεν προχώρησε ποτέ στη β’ φάση του διαγωνισμού.
Γιατί σταμάτησε το έργο
Σύμφωνα με επίσημο έγγραφο του υπουργείου, «δεν υπάρχει ενεργή διαγωνιστική διαδικασία για το έργο για διάστημα πλέον των πέντε ετών». Ουσιαστικά, το υπουργείο παραδέχεται ότι η ζεύξη έχει παγώσει πλήρως.
Ανάμεσα στα εμπόδια που προέκυψαν ήταν:
-
Καθυστερήσεις στη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, που ουδέποτε εγκρίθηκε.
-
Αντιδράσεις από επιχειρηματίες των πορθμειακών γραμμών.
-
Προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας από τον περιβαλλοντικό σύλλογο «ΠΕΡΙΒΟΣ» της Σαλαμίνας.
Όλα αυτά οδήγησαν το έργο σε μαρασμό, με το υπουργείο πλέον να λύνει τη σύμβαση με τον χρηματοοικονομικό σύμβουλο «ΛΑΜΔΑ Α.Ε.».
Νέες προτεραιότητες στα έργα υποδομής
Η απόσυρση της ζεύξης αλλάζει τον χάρτη των υποδομών στην Αττική. Πλέον, δίνεται προτεραιότητα σε πιο ρεαλιστικά έργα όπως:
-
Η επέκταση της Γραμμής 2 του Μετρό προς το Ίλιον, κόστους 682 εκατ. ευρώ.
-
Η αστική σήραγγα Ηλιούπολης, προϋπολογισμού 500 εκατ. ευρώ.
Το υπουργείο εκτιμά πως αυτά τα έργα θα έχουν πιο άμεσο αντίκτυπο στο κυκλοφοριακό της πρωτεύουσας.
Το συμπέρασμα
Η υποθαλάσσια ζεύξη Σαλαμίνας – Περάματος κλείνει έναν κύκλο τριών δεκαετιών προσδοκιών, υποσχέσεων και καθυστερήσεων. Ένα έργο που θα έφερνε ανάπτυξη και διέξοδο στις τοπικές κοινωνίες, καταλήγει τελικά… στην ιστορία των χαμένων ευκαιριών.