Σαφείς αιχμές μετά την ανακοίνωση αποχώρησης του Γιώργου Ιωακειμίδη μετά από 29 χρόνια Δήμαρχος, άφησε ο υποψήφιος Δήμαρχος Νίκαιας-Ρέντη, Άκης Τούντας.
Όπως ανέφερε σε ανακοίνωσή του «Εάν η αποστρατεία είναι δικαίωμα,η αποφυγή είναι πρόνοια,η διαφυγή είναι επιλογή» και συνέχισε κάνοντας λόγια για..απόδραση «Απόδραση από τα προβλήματα δεν μπορεί να κάνει κανείς. Πόσο δε, εμείς»!
Αναλυτικά η ανακοίνωση του Άκη Τούντα:
Σχετικά με τη Δήλωση αποχώρησης του Γ. Ιωακειμίδη
Τα μέλη της Παράταξη μας……
……..Ήμασταν και είμαστε παρόντες στη μάχη για την αναβάθμιση της ζωής των δημοτών.
Ανταποκριθήκαμε στο ρόλο της Μείζονος Αντιπολίτευσης πιστά και με συνέπεια λόγου
Είμαστε παρόντες για να δώσουμε ένα τέλος στην εγκατάλειψη.
Είμαστε παρόντες για τα δικαιώματα των δημοτών και των εργαζομένων.
Είμαστε παρόντες για να συμβάλλουμε στην παραγωγική και εμπορική δραστηριότητα του τόπου μας.
Είμαστε παρόντες για να καλύψουμε το χαμένο έδαφος και να εισέλθει η πόλη μας στον 21ο αιώνα.
· Καθαρές εξηγήσεις, καθαρή σχέση με τον δημότη, ισονομία και ισοπολιτεία.
· Τέλος στα ωραία λόγια, στα παχιά λόγια, στις απατηλές υποσχέσεις και τις κενές περιεχομένου δημόσιες σχέσεις.
· Τέλος στην διοίκηση της … ενός ανδρός αρχής.
· Τέλος στην αυθεντία και την αυθαιρεσία, η δημοκρατική και ισότιμη συμμετοχή όλων είναι ο δρόμος της ανάπτυξης και της προόδου.
· Είναι καιρός να ανασκουμπωθούμε, είναι καιρός για πολλή δουλειά, με στόχο να καλύψουμε το χαμένο έδαφος στη μάχη της εξέλιξης και της προόδου.
· Δεν θα μηδενίσουμε την προσφορά κανενός, αλλά ταυτόχρονα δεν θα κλείσουμε τα μάτια στην σαφή υστέρηση που παρουσιάζει η πόλη μας.
· Αντίπαλός μας είναι τα προβλήματα της πόλης, η ιεράρχηση και η συστηματική επίλυσή τους.
· Σε αυτή την προσπάθεια δεν περισσεύει κανείς. Χρειάζονται όλοι, εργαζόμενοι και ενεργοί Δημότες με διατήρηση των κεκτημένων τους καθώς και Δημοτικοί Σύμβουλοι ανεξαρτήτως Αυτοδιοικητικής Απόχρωσης
Έτσι……..
Εάν η αποστρατεία είναι δικαίωμα,
η αποφυγή είναι πρόνοια,
η διαφυγή είναι επιλογή,
αλλά απόδραση από τα προβλήματα δεν μπορεί να κάνει κανείς. Πόσο δε, εμείς!
