Βαρύ τίμημα στον βωμό του κορωνοϊού πλήρωσε το Ελληνικό Ινστιτούτο Συγκολλήσεων, αφού ο Πρόεδρος του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Πειραιά,, αλλά ταυτόχρονα και σθεναρός υποστηρικτής του Ινστιτούτου Συγκολλήσεων, κ. Ανδριανός Μιχάλαρος, άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομεία των Αθηνών.
Ο Ανδριανός Μιχάλαρος, έντιμος, δημιουργικός και πρόσχαρος, εργάστηκε φιλότιμα για την δομημένη ανάπτυξη των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, την μείωση της ανεργίας, την βελτίωση των συνθηκών εργασίας, την διάδοση των τεχνικών επαγγελμάτων και την επίτευξη της κοινωνικής συνοχής εν γένει.
Δεν διαχώριζε πολιτικούς συμμάχους η αντιπάλους, ήταν εκεί, διαθέσιμος να βοηθήσει όλους, όλους όσους εργάζονταν με ζήλο και αγαπούσαν την πρόοδο και την εξέλιξη, επαγγελματική και προσωπική.
Ήταν εκεί στην πιο δύσκολη καμπή της μικρής ιστορίας του Ελληνικού Ινστιτούτου Συγκολλήσεων, το 2016, να στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις.
Ήταν τότε, που Πρόεδρος ενός εκ των επιμελητηρίων της Κρήτης, υπερβαίνοντας κάθε κανόνα δεοντολογίας, μεσούσης μάλιστα της οικονομικής κρίσης και κατά την διάρκεια της εξέλιξης της σύγκρουσης με τις πολιτικές Ελίτ της Ευρώπης που ήθελαν την Ελλάδα αιχμάλωτη, προσκάλεσε το Γερμανικό Ινστιτούτο Συγκολλήσεων στην Ελλάδα για να εκπαιδεύσει συγκολλητές, παρακάμπτοντας το Ελληνικό Ινστιτούτο Συγκολλήσεων, και εξυπηρετώντας μικρό συμφέροντα, προδίδοντας τότε μια Εθνική προσπάθεια 9 ετών.
Η Γερμανία και οι άλλες Χώρες της Κεντρικής Ευρώπης έχουν δημιουργήσει Εθνικά Ινστιτούτα Συγκολλήσεων ήδη 130 – 140 χρόνια πριν, με ότι θετικό αυτό συνεπάγεται για την οικονομία τους και την Διεθνώς δεσπόζουσα θέση των εταιρειών τους στον τομέα των μεταλλικών κατασκευών, ενώ η Ελλάδα μετρούσε μια 10ετια μόνον.
Το Ελληνικό Ινστιτούτο Συγκολλήσεων ήταν σε φάση ανάπτυξης, και δεν είχε ακόμα αναπτύξει δραστηριότητα εκπαίδευσης ειδικά για τους συγκολλητές στην Ελλάδα, γιατί δεν είχε τις προβλεπόμενες εγκαταστάσεις, τις οποίες πρόσφατα πλέον ολοκλήρωσε με ίδιους πόρους.
Ο Ανδριανός ήταν αυτός που αντελήφθη την κρισιμότητα του θέματος, και μας έκλεισε αρχικά ραντεβού με τον εν λόγω παράγοντα, για να παρακαλέσουμε κυριολεκτικά με δάκρυα στα μάτια, να αποσύρει την πρόσκληση, και να ενισχύσει την Εθνική προσπάθεια.
Συνάντηση που έπεσε στο κενό, αφού ο συγκεκριμένος Πρόεδρος, προφανώς επιθυμούσε η Χώρα μας να μην αποκτήσει ποτέ Ελληνικό Ινστιτούτο Συγκολλήσεων, να μην αναπτύξει ποτέ τεχνογνωσία, για να μπορέσει ανεξέλεγκτα να πουλήσει μέσω του ΚΕΚ που διατηρούσε το Επιμελητήριο τοπικά, μεταξύ άλλων, και Διπλώματα είτε Πτυχία συγκολλητών.
Αυτή την αδικία δεν την δεχότανε ο Ανδριανός.
Ήτανε πέρα από την ηθική του υπόσταση, γιατί γνώριζε την υπερπροσπάθεια που γινότανε εκ μέρους μας, με πενιχρά ομολογουμένως μέσα, και χωρίς καμία επιδότηση μάλιστα.
Και ήταν αυτός που με προσωπική επιστολή του, μας στήριξε στην Γενική Συνέλευση του Παγκόσμιου Οργανισμού Συγκολλήσεων στο Παρίσι το 2017, όπου καταψηφίστηκε παμψηφεί η δραστηριοποίηση οποιουδήποτε άλλου Εθνικού Οργανισμού Συγκολλήσεων στην Χώρα μας για την εκπαίδευση συγκολλητών, ακόμα και από τον εκπρόσωπο του Γερμανικού Ινστιτούτου Συγκολλήσεων, αποδεικνύοντας εμπράκτως το υψηλό αίσθημα ευθύνης και αλληλεγγύης προς το Ελληνικό Ινστιτούτο εκ μέρους τους!!
Αλτρουιστής, πραγματιστής, αγνός, δημιουργικός και φιλότιμος, αλλά κυρίως Δημοκρατικός, ελάμβανε υπόψη του κάθε άποψη, και προχωρούσε σε επιλογές με βάση την «κοινή λογική» και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του Επιμελητηρίου στο οποίο ηγείτο, αποτέλεσε στήριγμα και ελπίδα για τους νέους βιοτέχνες και επιχειρηματίες στον Πειραιά και την Δυτική Αττική.
Δίδαξε «’Ήθος» και άφησε μεγάλη άυλη παρακαταθήκη στους διαδόχους του στο Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Πειραιά.
Αγάπησε και στήριξε, χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα, το Ελληνικό Ινστιτούτο Συγκολλήσεων όσο κανένας άλλος θεσμικός παράγοντας στην Χώρα μας, τίμησε με την παρουσία του όλες τις εκδηλώσεις του Ελληνικού Ινστιτούτου, και στάθηκε αρωγός σε κάθε δίκαιο αγώνα μας που αφορούσε την ανάπτυξη και εξέλιξη της τεχνικής εκπαίδευσης στην Χώρα μας.
Πρέσβευε και πίστευε ακράδαντα ότι «Η τεχνική εκπαίδευση είναι επιλογή κ όχι ανάγκη», και το κυριότερο, ότι «Τα παιδιά της τεχνικής εκπαίδευσης δεν είναι παιδιά ενός κατώτατου θεού, είναι απλά το μέλλον της χώρας»
Για να τιμήσουμε την προσφορά του, θεσπίσαμε ετήσια «Υποτροφία Ανδριανού Μιχάλαρου», για 1 Επιθεωρητή Συγκολλήσεων, με κριτήρια γεωγραφικά και κοινωνικά, στα προγράμματα εκπαίδευσης που οργανώνει ετησίως το Ελληνικό Ινστιτούτο, για τους Επιθεωρητές Συγκολλήσεων.
Προσωπικά έχασα ένα πολύ καλό φίλο, η κοινωνία όμως και ο τεχνικός κόσμος, έχασε πολλά περισσότερα.