Ο Ιμπραχίμ αλ-Νατζάρ, πρώην οδηγός ταξί και νυν εκτοπισμένος στη Γάζα, κρατά την ιατρική βεβαίωση του θανάτου του πεντάχρονου γιου του, Ναΐμ. Η αιτία: υποσιτισμός. Η ημερομηνία: 28 Μαρτίου 2024. Σήμερα, με βλέμμα παγωμένο και φωνή γεμάτη απόγνωση, δείχνει τον 10χρονο γιο του Φάραχ:
«Αυτό το παιδί θα τον ακολουθήσει. Χάνει τις αισθήσεις του. Ήταν κάποτε διπλάσιος απ’ ό,τι είναι τώρα», λέει.
Η οικογένεια Νατζάρ είναι μία από τις χιλιάδες που βιώνουν τον λιμό στη Γάζα, καθώς η πρόσβαση σε τροφή, νερό και βασικά αγαθά είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Πριν από τον πόλεμο, έτρωγαν τρία γεύματα την ημέρα. Σήμερα, ούτε αλάτι δεν υπάρχει στο σπίτι, λέει η μητέρα Νατζάουα:
«Εκλιπαρώ για έναν κόκκο αλατιού».
Παιδιά αργοπεθαίνουν – αλλά κανείς δεν βλέπει
Η οικογένεια του Ιμπραχίμ δεν είναι η μόνη. Το υπουργείο Υγείας της Γάζας ανακοίνωσε ότι άλλοι πέντε άνθρωποι πέθαναν από υποσιτισμό το τελευταίο 24ωρο, ανεβάζοντας τον αριθμό των θανάτων λόγω πείνας σε τουλάχιστον 193 άτομα, ανάμεσά τους 96 παιδιά.
Η Ολοκληρωμένη Ταξινόμηση της Επισιτιστικής Ασφάλειας (IPC) έχει ήδη επιβεβαιώσει ότι τα δεδομένα πληρούν τα κριτήρια λιμού, καθώς τα παιδιά κάτω των πέντε πεθαίνουν από πείνα.
Το Γραφείο Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων του ΟΗΕ (OCHA) αναφέρει πως το 81% των νοικοκυριών στη Γάζα δηλώνει πως έχει πολύ φτωχή κατανάλωση τροφής, όταν τον Απρίλιο το ποσοστό ήταν 33%. Η πείνα κλιμακώνεται.
Έκκληση μητέρας: «Σώστε το παιδί μου»
Η Αμίρα Μουτεΐρ, μητέρα του βρέφους Αμάρ, κρατά στην αγκαλιά της ένα μωρό που μοιάζει περισσότερο με σκιά.
«Η σκιά του θανάτου τον απειλεί. Ζούμε με ένα μικρό πιάτο φαγητού την ημέρα. Το τρώμε και μετά νηστεύουμε μέχρι την επόμενη μέρα», λέει.
Και όμως, ο υπόλοιπος κόσμος συνεχίζει, σχεδόν ασυγκίνητος, να παρακολουθεί. Η λέξη «Γάζα» ακούγεται, αλλά όχι τα παιδιά της. Όχι το κλάμα, το μοιρολόι, η πείνα.
«Ελάτε να δείτε πώς πεθαίνουν τα παιδιά της Γάζας. Εμείς δεν ζούμε, αργοπεθαίνουμε», δηλώνει η Νατζάουα.