✍️ ο Λυκούργος Χατζάκος
Σε αντίθεση με την σοκαριστική εικόνα κατά την προηγούμενη συνάντηση τον Φεβρουάριο, αυτή τη φορά δεν θα μπορούσε να ήταν πιο διαφορετική. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι φάνηκαν αποφασισμένοι να μην δείξουν αντιπαράθεση –παρά τις διαφωνίες που πιθανότατα παραμένουν.
Και οι δύο εμπλεκόμενοι στην σύγκρουση -Πούτιν και Ζελένσκι- ουσιαστικά με την παρουσία τους στις συναντήσεις με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, κερδίζουν χρόνο και αποφεύγουν την έκφραση της Αμερικανικής δυσαρέσκειας και την συνακόλουθη επιβολή κυρώσεων.
Ο Ουκρανός Πρόεδρος, σαφώς πιεσμένος πανταχόθεν, πρέπει πλέον να λάβει σε εύθετο χρόνο πολύ σοβαρές και εξαιρετικά δυσάρεστες αποφάσεις, προκειμένου να δοθεί λύση στην αιματηρή διένεξη.
Σημαντικό είναι το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Τραμπ, πλαισιώθηκε και από την ομάδα των Ευρωπαίων ηγετών, προβάλλοντας έτσι την εικόνα της Δυτικής Συμμαχίας ως ενιαία και ισχυρή, κάτι που ήταν απολύτως απαραίτητο μετά την όλη πολιτεία του Αμερικανού Προέδρου και ειδικότερα μετά την Σύνοδο της Αλάσκας.
Βέβαια, ο Αμερικανός πρόεδρος κατά την προσφιλή του και πάγια τακτική, δεν απέφυγε τις αυτοαναφορές, και επικεντρώθηκε λιγότερο στο να υποτιμά τον ηγέτη ενός συμμάχου που βρίσκεται σε πόλεμο και περισσότερο στο να καυχιέται –πάντοτε με την απαραίτητη μεγάλη δόση υπερβολής-, για τα κατορθώματά του ως ειρηνοποιός σε παγκόσμιες συγκρούσεις.
Να σημειώσουμε ότι, η εμμονή των Ευρωπαίων και των Ουκρανών στις εγγυήσεις ασφαλείας, σηματοδοτούν την ανησυχία τους για την προοπτική να αφεθεί η Ρωσία ελεύθερη να αναλάβει σε επόμενο χρόνο επιθετική δράση εναντίον της Ουκρανίας, με την Συμμαχία να κάθεται επαναπαυμένη. Άλλωστε ο Δεσπότης του Κρεμλίνου, έχει δώσει δείγμα γραφής στην αντιγραφή τακτικής ολοκληρωτικών καθεστώτων παλαιοτέρων εποχών. Εξ αυτού και η ανησυχία των Ευρωπαϊκών κύκλων, οι οποίοι βλέπουν το «φάντασμα του Μονάχου» να πλανάται π΄νω από την περιοχή …