Δυο λόγια για το φαινόμενο Παπαδημουλη. Καταρχάς να ξεκαθαρίσω ότι πιστεύω ότι τα χρήματα που έχει δικαιολογούνται και δεν τίθεται θέμα.
Το πρόβλημα είναι βαθιά αξιακό. Δε μπορεί να δηλώνεις αριστερός, αλληλέγγυος να τάζεσαι υπέρ των προσφύγων και να τους χρησιμοποιείς για να τους νοικιάζεις τα σπίτια σου. Όπως επίσης προκύπτει ένα πολιτικό θέμα. Η πολιτική σου «διαδρομή» και «ιστορία». Δε μπορείς να θεωρείσαι σοσιαλιστής και να κανεις συνεργασίες με τον Σόρος και άλλους τέτοιους. Και να είσαι κατά του καπιταλισμού.
Ταυτόχρονα «Ύμνο στη δραχμή» κάνει ο υιός του Δημήτρη Παπαδημούλη, Φαίδων, έχοντας συντροφιά 325 ακόμη «αριστερούς» που χαρακτηρίζουν το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ενωση φυλακή. Μάλιστα, σε κείμενα της κίνησης «Πρωτοβουλία κατά του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης», τα οποία προσυπογράφει ο Φαίδων Παπαδημούλης, υποστηρίζονται θέσεις που μετατρέπουν την Ελλάδα σε… τριτοκοσμική χώρα. “Κίνδυνος και καταστροφή για τον λαό δεν είναι η έξοδος από την ευρωζώνη και την Ε.Ε., αλλά η παραμονή σε αυτή την κρεατομηχανή των λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων. Αυτά που θα κερδίσουν οι εργαζόμενοι με την έξοδο από το ευρώ και τη συνολική ρήξη με την Ε.Ε., με τη μη αποπληρωμή του χρέους και την εθνικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο, με την ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου υπέρ των εργαζομένων, είναι πολύ περισσότερα από αυτά που ίσως χάσουν στιγμιαία. Η ΠΑΛΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΣ Ε.Ε. ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΝΑΒΟΛΗ! Να φύγουμε τώρα από τη φυλακή του ευρώ και της ΟΝΕ”.
Είναι λυπηρό να βλέπεις το έλλειμμα κοινωνικής ηθικής, παιδείας, ειλικρίνειας και αξιοπρέπειας και θάρρους πολλών εκπροσώπων του πολιτικού συστήματος. Αυτοί οι άνθρωποι (ειδικά οι ”μαχητές” των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με τα rolex και τις κρυφές και φανερές περιουσίες) πολιτικοί της Χώρας, είναι υπόλογοι για τον εκμαυλισμό και φτωχοποίηση του Ελληνικού λαού διαχρονικά.
