Η ανακαίνιση των φοιτητικών εστιών στην Αθήνα και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο έχει προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις. Όταν το ελληνικό Δημόσιο πληρώνει 89.209 ευρώ ανά δωμάτιο, δεν πρόκειται για ανακαίνιση. Πρόκειται για μια πρόκληση, μια ξεδιάντροπη σπατάλη και μια πολιτική απάτη εις βάρος μιας κοινωνίας που στενάζει.
Η Υπουργός Παιδείας Σοφία Ζαχαράκη επιχειρεί να βαφτίσει το χρυσό «έργο βιτρίνας» σε «επένδυση στη φοιτητική μέριμνα». Όμως οι αριθμοί και η κοινή λογική την διαψεύδουν.
Τα νούμερα που σοκάρουν
-
Φοιτητική Εστία Αθηνών: Κοστολόγηση περίπου 18,6 εκατ. ευρώ για 209 δωμάτια → περίπου 89.209 ευρώ ανά δωμάτιο.
-
Πάντειο Πανεπιστήμιο: 13,3 εκατ. ευρώ για 95 δωμάτια → περίπου 140.000 ευρώ ανά δωμάτιο.
Σε μια χώρα όπου οι νέοι φεύγουν στο εξωτερικό, οι φοιτητές κοιμούνται σε καναπέδες, και οι οικογένειες μετράνε κέρματα για να πληρώσουν τα ενοίκια, η κυβέρνηση Μητσοτάκη στήνει φιέστες εκατομμυρίων για να φωτογραφίζονται οι υπουργοί μπροστά σε «ανακαινισμένα» κτίρια.
Η “διαφάνεια” πίσω από σφραγισμένες πόρτες
Το Υπουργείο και το ΙΝΕΔΙΒΙΜ επικαλούνται ανοικτή διαγωνιστική διαδικασία. Ωστόσο:
-
Δεν δημοσιοποιήθηκε ποτέ η αναλυτική κοστολόγηση ανά εργασία.
-
Δεν ανακοινώθηκε ο ανάδοχος και η τελική έκπτωση.
-
Δεν υπάρχει ενημέρωση για το επιπλέον κόστος στατικών ενισχύσεων που θα προστεθεί αργότερα.
Αποτέλεσμα; Ούτε οι πολίτες, ούτε τα πανεπιστήμια, ούτε οι φοιτητές γνωρίζουν πού πηγαίνουν τα λεφτά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι φεύγουν από τη δημόσια τσέπη, με κυβερνητική υπογραφή και υπουργική συγκάλυψη.
Η Παιδεία ως εργολαβία – και η ντροπή ως πολιτική
Δεν πρόκειται απλώς για υπερκοστολόγηση. Είναι το μοντέλο διακυβέρνησης Μητσοτάκη σε όλο του το μεγαλείο:
-
Δημόσιο χρήμα που κατευθύνεται σε «ημέτερους».
-
Έργα που εξυπηρετούν την εικόνα, όχι την ανάγκη.
-
Πολιτικοί που φωτογραφίζονται δίπλα σε χρυσές πόρτες, ενώ οι φοιτητές ζουν σε υπόγεια.
Η Παιδεία για την κυβέρνηση δεν είναι δημόσιο αγαθό· είναι εργολαβικό πεδίο, ένα εργοτάξιο προπαγάνδας και πελατειακών συμφωνιών βαμμένο στα χρώματα της “καινοτομίας”.
Και τώρα; Ποιος θα λογοδοτήσει;
Τα ερωτήματα είναι καυτά:
-
Ποιος υπέγραψε αυτά τα ποσά;
-
Ποιος ενέκρινε να πληρώσει το Δημόσιο σχεδόν 90.000 ευρώ για κάθε δωμάτιο;
-
Ποιος θα έχει το θράσος να το παρουσιάσει ως “επιτυχία”;
Η κοινωνία απαιτεί απαντήσεις, όχι δελτία τύπου. Το σκάνδαλο αυτό δεν είναι λογιστικό λάθος. Είναι πολιτική αλητεία με υπογραφή και σφραγίδα.
Ένα ακόμη κεφάλαιο στο μακρύ βιβλίο της διαπλοκής και της κυβερνητικής αναισθησίας. Και αυτή τη φορά, το τίμημα το πληρώνουν τα παιδιά μας.