Γράφει η Ρούλα Σάκουλα
Σε λίγες ώρες μια παράξενη χρονιά φεύγει και αφήνει πίσω της προβληματισμούς, πανδημία αλλά και αναθεώρηση για το μέλλον. Από το πρώτο τρίμηνο του 2020 όλοι αργά ή γρήγορα αντιληφθήκαμε ότι επρόκειτο για το τέλος μίας εποχής και για την αρχή μιας άλλης, μια και η ζωή που ξέραμε μέχρι το Φεβρουάριο του 2020 κυρίως η υλική ανήκει στο παρελθόν. Οι αλλαγές είναι πολλές και σε διαφορετικά επίπεδα, ωστόσο όλοι εμείς πρέπει να προσαρμοστούμε, να γίνουμε πιο δυνατοί και να εστιάσουμε στα θετικά αυτής της πρωτόγνωρης κατάστασης.
Τα στερεότυπά μας τα οποία πάντα μας έδιναν σταθερότητα, ανήκουν στο παρελθόν, πρέπει να εξελισσόμαστε για εμάς πρώτα και ύστερα για τους άλλους, να γινόμαστε πιο ανταγωνιστικοί μέσα από τις νέες τεχνολογίες που συνεχώς εξελίσσονται. Ναι μεν καλή η σταθερότητα αλλά όταν συνοδεύεται και από δημιουργικότητα, τότε είναι ο ιδανικός συνδυασμός. Μέσα από το διαδίκτυο ανοίγονται μπροστά μας πολλές ευκαιρίες και εμείς θα πρέπει απλά να εκμεταλλευτούμε την κατάλληλη στην κατάλληλη στιγμή. Όλο το εργασιακό περιβάλλον αλλάζει και εμείς πρέπει να προσαρμοζόμαστε μαζί του αλλά και να βρισκόμαστε ένα βήμα πιο μπροστά.
Τα ταξίδια είναι ο πολιτισμός μας, και αυτή η φράση αρκεί για να καταλάβουμε πόσο μπορεί να μας έλειψαν τη χρονιά που φεύγει. Όμως, επιφυλασσόμαστε να οργανωθούμε καλύτερα για να δούμε νέα μέρη, που πραγματικά θα εξάψουν τη φαντασία μας, νέες κουλτούρες αλλά και να γνωρίσουμε καλύτερα την ίδια μας τη χώρα, άλλωστε έχουμε τόσα υπέροχα μέρη που δεν είναι καθόλου γνωστά.
Το 2020 είναι αναμφισβήτητα η χρονιά που συνειδητοποιήσαμε πόση αξία έχουν τα μικρά καθημερινά πράγματα όπως το σπίτι να μοσχοβολάει γεύσεις που μας γεμίζουν αναμνήσεις αλλά και η έξοδος για φαγητό, που αποτελεί πλέον μια μικρή γιορτή. Επίσης, πόσο σημαντικές είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, αυτές αποτελούν τελικά τη κινητήρια δύναμη σε ότι κάνουμε και μας δίνουν ζωή. Γι’ αυτό και όλοι εμείς ανυπομονούμε να επιστρέψουμε σε εκείνες τις αγκαλιές που ξεχειλίζουν από αγάπη.
Μάθαμε να εκτιμάμε το χρόνο και γίναμε επιλεκτικοί στο που και πως θα τον ξοδεύουμε. Πριν τη καραντίνα τρέχαμε όλοι με τρελούς ρυθμούς χωρίς να ζούμε πραγματικά, τώρα πλέον ξέρουμε πως πρέπει να τον διαχειριστούμε. Ενώ, μέσα στο πρόγραμμα μας μπήκε και η επαφή μας με τη φύση, τόσο το βουνό όσο και η θάλασσα ήταν πάντα απαραίτητα στη ζωή μας για τη ψυχική μας υγεία, αλλά πλέον έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι μας που μας βοηθούν να βρίσκουμε την ηρεμία μας. Άλλωστε όσα υλικά αγαθά και να αγοράσουμε, η ευχαρίστηση που μας προσφέρουν είναι προσωρινή.
Μια πανδημία μας έδειξε την αξία της στιγμής. Μιας στιγμής που επιδεικτικά και χωρίς τύψεις την αφήναμε να περνάει . Ενώ, μας έδειξε και πόσο εφήμεροι, περαστικοί και αναλώσιμοι είμαστε. Η υγεία μας αποτελεί μία και μόνο κατηγορία από μόνη της, γι’ αυτό και η αίσθηση ευγνωμοσύνης αρκεί όταν την έχουμε. Πλέον, είμαστε πιο σοφοί, και γνωρίσουμε ότι αν και με “σπασμένα φτερά” πρέπει να συνεχίζουμε, γι’ αυτό και οι στίχοι του Μίλτου Σαχτούρη μοιάζουν πιο επίκαιροι από ποτέ…
Ὁ Ἐλεγκτής- Μίλτος Σαχτούρης
…ἐγὼ
κληρονόμος πουλιῶν
πρέπει
ἔστω καὶ μὲ σπασμένα φτερὰ
νὰ πετάω….
(Από τη συλλογή : `Εκτοτε)
