Γράφει ο Γιώργος Τσιρίδης, δημοτικός σύμβουλος και επικεφαλής της Δημοτικής Κίνησης Κερατσινίου-Δραπετσώνας «Η δική μας Πόλη»
Πριν δέκα χρόνια, σαν αύριο πρωτοχρονιά, την 1η Ιανουαρίου του 2010, βρέθηκα στα έδρανα της αίθουσας δημοτικού συμβουλίου του Κερατσινίου σαν δημοτικός σύμβουλος του κοινού πλέον δήμου. Είχα εκλεγεί με τον συνδυασμό του Αλέκου Χρυσού (πρώτος σε ψήφους) αλλά, αντιπολίτευση. Δήμαρχος είχε εκλεγεί ο Λουκάς Τζανής.
Κάθισα σε ένα έδρανο που έγραφε το όνομά μου και έβαλα να παίξει στο κινητό μου το τραγούδι της Μόνικας “Away from my land”. Όσο κι αν η απόσταση από το σπίτι μου (στην Ανάληψη) ως το δημαρχείο Κερατσινίου ήταν περίπου ίση και με την απόσταση από το σπίτι μου ως το δημαρχείο Δραπετσώνας, εγώ την ένιωθα υπερβολικά άνιση. Ήμουν μακριά από την χώρα μου, away from my land.
Από τότε έχουν κυλήσει δέκα ολόκληρα χρόνια. Έφυγε ο Τζανής, βγήκε ο Βρεττάκος και μετά ξαναβγήκε ο Βρεττάκος. Μάλιστα κατέβηκα σαν υποψήφιος δήμαρχος της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ και ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ “Η δική μας Πόλη” και πήραμε ποσοστό 6%. Βγήκαμε δεύτεροι στη Δραπετσώνα με 14% αλλά προτελευταίοι στο Κερατσίνι με 4%. Λογικό αυτό καθώς δεν είχαμε στήριξη από πολιτικό ή κομματικό φορέα και τέσσερα χρόνια εγώ, ο επικεφαλής, είχα λείψει από το προσκήνιο. Όχι μόνο δεν είχα συμμετάσχει στις δημοτικές εκλογές του 2014 αλλά επιπλέον, ενδιάμεσα, είχα μετεγκατασταθεί (σαν περιβαλλοντικός μετανάστης) στο Πόρτο Ράφτη πριν επιστρέψω στα πάτρια.
Αυτά έγιναν κι είναι παρελθόν. Τώρα είμαστε σε μια νέα κατάσταση. Επανήλθαμε στα δημοτικά με στόχο να βοηθήσουμε να διορθωθούν πράγματα που θεωρούσαμε κι εγώ κι οι συνεργάτες μου πως είχαν μείνει πίσω ή είχαν λοξοδρομήσει.
Προσωπικά δεν παρέλειψα να αναγνωρίσω ό,τι θετικό είχε γίνει την τετραετία 2014-19 που ανέβασε τον δήμαρχο από το 18% στο 46%. Βεβαίως, βασική αιτία ήταν ο Σύριζα που τον στήριξε πολλαπλά, με πολιτική υποστήριξη και με έργα. Αρχικά το 2014 τον είχε επικεφαλής του συνδυασμού που υποστήριζε σε μια εποχή ενός τεράστιου κύματος αλλαγής. Κατόπιν τον ξαναστήριξε το 2019 όταν πια ο Σύριζα είχε καθιερωθεί ως δύναμη του 40% στην περιοχή μας. Αυτή ήταν η πολιτική στήριξη που ήταν ουσιώδης και αποφασιστική και εκ των ων ουκ άνευ, δηλαδή, χωρίς την οποία τίποτε δεν θα γινόταν.
Κυρίως όμως, ο Σύριζα βοήθησε τον δήμαρχο και με έργα, γιατί:
α) του έδωσε την παραλία της Δραπετσώνας για να πραγματοποιήσει εκείνος όνειρα δικά μας πολλών δεκαετιών, και
β) γιατί του έδωσε έργα 45 εκατομμυρίων ευρώ (όπως λέει ο ίδιος εξάλλου) σε μια τετραετία μέσω του υπουργείου ή της Περιφέρειας.
Βοήθησαν κι οι προηγούμενες δημοτικές αρχές (κυρίως Χρονόπουλου και Τζανή) που του άφησαν ένα ταμείο 17 εκ ευρώ ικανό για να χειριστεί όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη.
Παρ’ όλα αυτά όμως, πίστευα και πιστεύω και αυτό πίστευε κι ο συνδυασμός μας, η Δημοκρατική Προοδευτική Κίνηση, πως πρέπει να γίνουν πολύ περισσότερα για να σχεδιαστεί το μέλλον αυτού του τόπου.
Χρειάζονται πολεοδομικές μελέτες ανάπλασης, αναγκαίες για την περιοχή της βιομηχανικής ζώνης (αφού παραμελήθηκαν οι υπάρχουσες) και για την παραλία του Κερατσινίου από την ΕΥΔΑΠ ως το Ικόνιο. Μελέτες επίσης οφείλουν να γίνουν για το κυκλοφοριακό-συγκοινωνιακό τεράστιο πρόβλημα της πόλης και για το Σχιστό. Και φυσικά, οι μελέτες αυτές πρέπει να συνοδευτούν από έργα. Να βρεθούν χρηματοδοτήσεις και να ξεκινήσει μια αναγέννηση της κοινής μας πόλης του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας. Τα προβλήματα σε κάθε γειτονιά είναι πολλά και οι προσπάθειες πρέπει να ενταθούν. Πεζοδρόμια, πλατείες, μονοδρομήσεις, πεζοδρομήσεις, καθαριότητα κτλ είναι μια σειρά προβλημάτων που αναφέρθηκαν ένα προς ένα στο πρόγραμμά μας. Χρειάζεται, τέλος, και ριζική αλλαγή στον συνολικό τρόπο διοίκησης και διαχείρισης του δήμου.
Πρέπει επίσης να αποκρουστούν οι απειλές υποβάθμισης που είναι πολλές και σημαντικές: Όιλ Ουάν, Λαφάρτζ, Σκουπίδια, Κόσκο, Νεκροταφείο Ανάστασης είναι μερικά από τα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Τουλάχιστον το θετικό είναι πως υπάρχει μια σύμπνοια που δεν εμφανιζόταν άλλες χρονιές. Πρώτο ρόλο εδώ παίζει η στάση του δημάρχου, αλλά θέλω να πιστεύω πως βοήθησε τα μέγιστα κι η δική μας (και η προσωπική δική μου) επιμονή που ήταν και προγραμματική εξαγγελία μας.
Αυτά σαν ένας πρόχειρος απολογισμός.
Θα τελειώσω με το away from my land της Μόνικας με την σημείωση πως πια δεν είναι τόσο away όσο ήταν τότε αυτή η καινούργια κοινή land Δραπετσώνας και Κερατσινίου.
