Θυμάμαι την ανάρτησή μου τέσσερα χρόνια πριν με αφορμή την εκλογή του Τραμπ και τίτλο από τη ρήση του Αντόνιο Γκράμσι: «Το παλιό έχει πεθάνει, το νέο πασχίζει να γεννηθεί, είναι η εποχή των τεράτων». Αναρωτιέμαι λοιπόν σήμερα αν αυτή η εποχή τελείωσε αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να το πω αυτό.
Δεν θα είχε και πολύ σημασία για μας, αν αυτή η εκλογή αφορούσε μια οποιαδήποτε χώρα. Ξέρουμε όμως όλοι πολύ καλά πως πάντα οι αμερικανικές εκλογές επηρεάζουν τα πράγματα στη χώρα μας ιδιαίτερα αυτή την εποχή με τον Ερντογάν που έχει πλήρως απασφαλίσει.
Ελπίζω λοιπόν ότι τελικά ο Μπάιντεν θα κερδίσει αλλά τελειώνει έτσι μια εποχή τεράτων; Όχι βέβαια!
Ο κόσμος γίνεται όλο και χειρότερος, η πανδημία σαρώνει παντού, η Ευρώπη απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τις προσδοκίες μας (με εξαίρεση τη Γαλλία), η γειτονική Τουρκία όλο και πιο επιθετική όχι μόνο σ’εμάς αλλά σ’όλους τους γείτονές της και όχι μόνο.
Σ’αυτό τον κόσμο του παραλογισμού ο Τράμπ ήταν ο καλύτερος εκφραστής του. Εγωπαθής, νάρκισσος, αδίστακτος, ψυχικά ανισόρροπος που πρότεινε στους συμπολίτες του να πίνουν χλωρίνη για να γλυτώσουν από τον κορονοϊό. Αυτός ο άθλιος τύπος λοιπόν που θα χάσει τις εκλογές-αν τις χάσει- μ’ελάχιστη διαφορά. Αν είναι δυνατόν;
Φυσικά και το ότι αντίπαλός του ήταν ένας άχρωμος και άοσμος Μπάιντεν έπαιξε το ρόλο του. Όμως αυτή η νέα εποχή που όλα κρίνονται με βάση την οικονομία, η πολιτική και οι πολιτικοί έχουν απαξιωθεί σε παγκόσμια βάση και η δημοκρατία μπάζει από παντού μόνο αισιόδοξος δε μπορεί να είναι κάποιος.
Η εποχή των τεράτων ήρθε για να μείνει, το ζητούμενο είναι αν στο τέλος θα έχουμε γίνει όλοι τέρατα για να επιβιώσουμε ή αν και τότε θα νικήσουμε τα τέρατα. Εύχομαι να μην αργήσει και πολύ αυτή η εποχή…
