Με αφορμή το νομοσχέδιο για τη ψήφιση της συνεπιμελειας.
Η συνεπιμέλεια ζητείται από τους χωρισμένους πατεράδες, οι οποίοι έχουν καταστεί κομπάρσοι στην ανατροφή του παιδιού τους, και πρωταγωνιστές στη κάλυψη οικονομικών υποχρεώσεων. Η αλλαγή με τη πάροδο των ετών, των πατεράδων του τότε, και του σήμερα, είναι κάτι περισσότερο από εμφανής. Η αλλαγή νοοτροπίας , η μόρφωση , η συναισθηματική ευρύτητα και το αίσθημα φροντίδας έχουν αλλάξει προς το καλύτερο το ρόλο του πατέρα.
Το ξεπερασμένο οικογενειακό δίκαιο τιμωρεί τους πατεράδες και δίνει τη δυνατότητα στις χωρισμένες μητέρες να εργαλειοποιούν τα παιδιά είτε για λόγους εκδίκησης, είτε για οικονομικούς λόγους. Το δικαίωμα στην ισόχρονη παρουσία του πατέρα στη ζωή των παιδιών είναι αναφαίρετο σε μια σύγχρονη κοινωνία. Στη κοινωνία που εγκαλείται ο πολίτης να αποδεχθεί τη διαφορετικότητα, ο πατέρας δε μπορεί να έχει δικαίωμα στην ανατροφή. Σε μια κοινωνία όπου το 35%των γάμων οδηγείται σε διαζύγιο το οικογενειακό δίκαιο οφείλει να εξυγχρονιστεί.
Μπράβο στην ΝΔ και στον Τσιάρα που ανοίγει αυτό το θέμα και προσθέτει λύσεις για να μην αποκλείονται οι πατεράδες από την ανατροφή του παιδιού τους. Ντροπή και αίσχος στα κόμματα που πίσω από συγκεκαλυμμένες τοποθετήσεις, δεν προτείνουν αλλαγές αλλά προσπαθούν να διατηρήσουν την υφιστάμενη κατάσταση εργαλειοποίησης των παιδιών.
Δεν διεκδικείται ο αποκλεισμός της μητέρας, αλλά η συστηματική παρουσία και συμμετοχή του πατέρα στη καθημερινότητα του παιδιού.
Για το ΣΥΡΙΖΑ δεν είχα καμία αμφιβολία, έχει αποδείξει την πολιτική ασυνέπεια του. Από το ΚΙΝΑΛ περίμενα τόλμη και επιτέλους να αφουγκραστεί τη κοινωνία , όχι να προασπίζει δικαιώματα που εργαλειοποιούν τα παιδιά. Ντροπή και στην Nadia Giannakopoulou για τη τοποθέτηση της. Μετά μην απορείτε…
Δημήτριος Γκιώνης, Έγγαμος πατέρας 2 παιδιών
