Γράφει η Άννα Καραπέτσα
Υπάρχει ανάμεσά μας μια παγκόσμια ελίτ – με μασονικού τύπου αρχιτεκτονική εσωτερική δομή- και με αυστηρά όχι αμιγώς οικονομικά αλλά περισσότερο ταξικά κριτήρια με επιλεγμένα μέλη, η οποία διοργανώνει σε ανύποπτο χρόνο θεματικά, κατά τα ειωθότα, parties, είτε σε λέσχες έναντι ετησίας συνδρομής είτε σε οποιονδήποτε συμπεφωνημένο χώρο και χρόνο. Πολλές φορές λαμβάνουν μέρος προσωπικότητες του διεθνούς jet set και η λογική η οποία επικρατεί είναι τα parties αυτά να παραμένουν κλειστά για το ευρύ κοινό για να μην διολησθήσουν στο αμάρτημα να γίνουν μαζικού τύπου ή προσβάσιμα στο ευρύ κοινό, γεγονός το οποίο δίχως άλλο θα απομείωνε την αίγλη και την αισθητική ή αν θέλετε ολόκληρη την φιλοσοφία βάσει της οποίας είναι θεσμοθετημένα. Δεν γίνεται απαραίτητα χρήση social drugs, αρκετές φορές όμως γίνεται. Και μένει εκεί. Επτασφράγιστο μυστικό των φερόντων χρυσόβουλο ένοχων μυστικών μελών.
Σε ένα τέτοιου τύπου party, (o όρος party ετυμολογικά έχει διττή σημασία, στα αγγλ. Σημαίνει επίσης πολιτικό κόμμα οπότε χρησιμοποιείται στο παρόν κείμενο εσκεμμένα και υπό τις δύο αυτές έννοιες) συμμετείχε πρόσφατα και ο πολυσυζητημένος Ούγγρος ευρωβουλευτής. Το λάθος ξεκινάει με το γεγονός ότι – ακόμα και αν παραβλέψουμε το γεγονός ότι ένα τέτοιο πάρτυ έγινε εν μέσω πανδημίας του Covid_Sars 19- αρκετά μέλη έκαναν χρήση social drugs, συνήψαν παρά φύσιν γενετήσιες επαφές και εν γένει υπερέβησαν τα εσκαμμένα. Ο εν λόγω ευρωβουλευτής – ήδη παραιτηθείς – κατά την όλη διάρκεια της θητείας του υπεραμύνετο των γάμων αποκλειστικά και μόνο μεταξύ ετεροφύλων στα κράτη μέλη στης Ε.Ε. και, αποδοκίμαζε σκαιότατα το ενδεχόμενο ο νομοθέτης να αναγνωρίσει το δικαίωμα και στα ομόφυλα ζευγάρια να συνάπτουν γάμο. Κάπου εδώ λοιπόν ξεκινάει το ρεσιτάλ υποκριτικής, και το όσκαρ διεκδικεί με περισσή αυταπάρνηση ο Ούγγρος πρώην ευρωβουλευτής , ο οποίος ομολογουμένως έπεισε με την αδιάλλακτη στάση και εξέφρασε την αρνησυκυρία του σε αμφιλεγόμενες μεν πλην συμπλέουσες και συναρμόζουσες με τα κοινωνικά δεδομένα και εντός της Ε.Ε. μεταρρυθμίσεις.
Ας αυτοπροσκαλεστούμε τώρα σε κάποιο άλλο ανήκουστο party το οποίο έλαβε χώρα πρόσφατα στην πόλη. Αυτό το οποίο διοργάνωσε ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών ανήμερα των γενεθλίων του, και κάποιος συνδαιτημόνας ή προσκεκληθείς παρευρισκόμενος φρόντισε τυχαία(?) να διαρρεύσει στα social media δυσφημίζοντας προφανέστατα τον εορτάζοντα. Στην περίπτωση αυτή βέβαια ισχύουν διαφορετικά δεδομένα και το θέμα ήθελε κριθεί στην συνθήκη που του αρμόζει μην λαμβάνοντας τραγελαφικές διαστάσεις, με δεδομένο βέβαια ότι πρέπει να γίνει μία ικανή στάθμιση του σημαίνοντος ρόλου τον οποίο επιτελεί ο εκλεγείς στην θεσμική θέση του προέδρου του ΔΣΑ, η οποία θέση ιδανικά και προς το συμφέρον όλων των μελών προτιμητέο θα ήταν να είναι υπερκομματική, ζήτημα το οποίο δεν θα αναλυθεί ευθύς αμέσως αλλά χρήζει προσοχής.
Η συλλογιστική είναι η εξής : Όπως ρητά ορίζει ο Κώδικας Δεοντολογίας του Δικηγορικού Λειτουργήματος στο άρθρο 5 «Ο Δικηγόρος έχει την υποχρέωση ν` ασκεί το Λειτούργημά του με οδηγό τη συνείδηση του και το νόμο, να συμπεριφέρεται με αξιοπρέπεια και σύμφωνα με τις παραδόσεις του Δικηγορικού Σώματος, τόσο κατά την άσκηση του Λειτουργήματος του, όσο και στην ιδιωτική του ζωή».
Έστω ότι ήθελε κριθεί ότι η εν λόγω ενέργεια – το party – έλαβε μεν χώρα σε γραφείο εντός του κτιρίου του ΔΣΑ εν μέσω της πανδημίας και ενώ ρητά σύμφωνα με τις σχετικές και προσφάτως εκδοθείσες ΚΥΑ απαγορεύονται ρητά οιουδήποτε τύπου συναρθροίσεις. Έστω ότι, σύμφωνα πάντα και με την συνταγματικώς κατοχυρωμένη αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 Σ 1975/2001/2016) επρόκειτο για ανάληψη υποχρέωσης σύναψης σχέσεως κοινωνικής αβροφροσύνης, ήτοι «κέρασμα» σε συναδέλφους για περιορισμένο χρόνο όπως επιβάλλει η αστική ευγένεια ένεκα της γενεθλίου εορτής και όχι σε μία οποιαδήποτε ημέρα και ώρα. Είναι πασίδηλο ότι το ευτυχές γεγονός το οποίο μετουσιώθηκε σε party τυγχάνει – με φειδώ – ορισμένων ελαφρυντικών, ιδιαίτερα εάν συνεκτιμήσει κάθε ενεργό μέλος του ΔΣΑ ότι ο εν ενεργεία πρόεδρος, εν αντιθέσει με τους απερχόμενους, ασχολείται επισταμένα με τα θέματα του συλλόγου και επιμελείται υποθέσεις με γνώμονα τα συμφέροντά μας.
Βέβαια, οι αξιολογικές προαναφερθείσες έννοιες της «αξιοπρέπειας» (λατ. Dignitas) και της συνειδήσεως επιδέχονται ποικίλων και ελαστικών ερμηνειών όσον αφορά το περιεχόμενό τους. Φερ’ ειπείν, πληθώρα συναδέλφων καταφεύγουν σε παράλληλες εργασίες και απασχολήσες, εξαιτίας της ολιγωρίας της εκάστοτε Κυβέρνησης να θεσπίσει κατώτατα όρια δικηγορικών αμοιβών και σχέδιο εξυγίανσης των γνωστών και μη εξαιρετέων θεμάτων τα οποία αντιμετωπίζουν πάρα πολλοί νέοι δικηγόροι – προφανώς δεν είναι εφικτό 20.000 δικηγόροι οι οποίοι φυτοζωούν να είναι αποτυχημένοι, αποτυχημένες μάλλον είναι οι απελθούσες μακρόθεν κυβερνήσεις οι οποίες αδιαφορούν ή έστω ολιγωρούν – στην χείριστη των περιπτώσεων αδυνατούν – να επιλύσουν τα ακανθώδη και κοινά ζητήματά μας.
Σε Μια τέτοια παράλληλη απασχόληση προσέφυγε συνάδελφος – παίκτρια γνωστού reality – η οποία από ότι φαίνεται – και δεν το γράφω με διάθεση να την κατηγορήσω δυσκολεύεται να βιοποριστεί αποκλειστικά από την δικηγορία. Σύμβουλος του εν ενεργεία προέδρου του ΔΣΑ εισηγήθηκε την πειθαρχική δίωξη της συγκεκριμένης δικηγόρου – παίκτριας reality με το σκεπτικό ότι η συμμετοχή της μας εκθέτει ανεπανόρθωτα και προσβάλλει το δικηγορικό σώμα.
Και διερωτόμαι μαι στο σημείο αυτό ποιος πράγματι προσβάλει το δικηγορικό σώμα ? Η επίδειξη εξουσίας και νεοπλουτισμού με τις πλάτες του όποιου κόμματος και με την καπήλευση των θεσμών ή μία ελεύθερη επαγγελματίας η οποία κρίνεται μεν για τις επιλογές της και την αισθητική της αλλά εάν συνεκτιμήσουμε ότι δικαιωματικά πέρασε τις εξετάσεις του δικηγορικού συλλόγου και έχει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, εντάξει, επαφίεται στην διακριτική ευχέρεια του τάδε ή δείνα ιδιώτη να της αναθέσει μία ορισμένη υπόθεση ή όχι. Η εν λόγω συνάδελφος δεν κατέχει θεσμική θέση, μάλλον δεν θα αναλάβει και με απευθείας ανάθεση τις αποκρατικοποιήσεις….
Το ΕΣΡ ή η όποια αρμόδια Ανεξάρτητη Αρχή πρέπει να παρέμβει για τέτοιου είδους επαίσχυντα θεάματα τα οποία υποβαθμίζουν την όποια υπάρχουσα νοημοσύνη και αισθητική του τηλεθεατή και του επιβάλουν να παρακολουθεί ιζήματα υποκουλτούρας στο βωμό της τηλεθέασης. Σε παρόμοιο τηλεπαιχνίδι νεαρή παίκτρια κουρεύεται αγορίστικα και κλαίει με λυγμούς σαν άλλη ηρωίδα των Les Miserables που πουλάει τα δόντια της για να μπορέσει να αγοράσει γάλα στο παιδί της και την απογυμνώνουν από την όποια αξιοπρέπειά της. Τον 19ο αιώνα και σε μια εποχή που ο γαλλικός Αστικός Κώδικας δεν προέβλεπε ότι ο σημερινός ελληνικός ΑΚ, του οποίου οι διατάξεις και επιταγές απ΄ότι φαίνεται στην πράξη δεν ισχύουν για όλους αδιακρίτως ή δεν εφαρμόζονται σε όλους ανεξαιρέτως.
Η eλιτεία είναι σύνθετος όρος : προκύπτει από το elite + αλητεία. Μια αλητεία που δεν θα την εντοπίσει κανείς στα άστεγα βαποράκια που διανυκτερεύουν στην Σταδίου, στην Πατησίων, το Μετς και τα Εξάρχεια και τρέχουν να γλυτώσουν τελευταία στιγμή την σύλληψη αλλά στα θεματικά parties ενός διεθνούς jet set σε κάποια λέσχη στην Ευρώπη ή σε ανύποπτο χώρο και χρόνο..
