Γράφει η Άννα Καραπέτσα
Δεν είναι εύκολο να είσαι ένας μύθος. Να κουβαλάς την υστερία μιας ολόκληρης εποχής, να περιμένουν όλοι από εσένα αυτό που μπορείς και αυτό που δεν μπορείς, να ξεσηκώνεις τα πλήθη, να παίζεις για τη φανέλα, για την ομάδα, ειδικά όταν ανήκεις σε μια άλλη εποχή – σε μια γειτονιά με φαβέλες -και έχεις γαλουχηθεί με ιδανικά και ιδεώδη ότι δεν είναι όλα μετρήσιμα και αναλώσιμα, να φανατίζονται οπαδοί και φίλαθλοι στη θέαση και μόνο της φανέλας με το Νο 10.
Και όταν λοιπόν ξέρεις ότι δεν ανήκεις στο μέσο όρο πρέπει να κερδίζεις καθημερινά το στοίχημα με τον εαυτό σου γιατί επωμίζεσαι το βάρος του να ξεχωρίζεις. Όλοι περιμένουν από εσένα. Και όλοι ποντάρουν σε εσένα.
Diego.
Ο Μaradona ανήκε στις περιπτώσεις ανθρώπων που αυτό που δεν κατάλαβαν πολλοί είναι ότι το άστρο του έλαμψε για το μυαλό του περισσότερο απ ότι για το ταλέντο του, ή με άλλα λόγια γιατί κατάφερε εκείνο που για άλλους ήταν αδύνατο. Αν μπορούμε να ορίσουμε το ταλέντο του σαν μια μοναδική και πρωτότυπη ικανότητα που διαθέτει κανείς και τον καθιστά ξεχωριστό στο είδος του, έστω και έτσι, η λογική του και οι μεθοδεύσεις – συμμαχίες με τους συμπαίκτες του εντός γηπέδου έβαλαν με το «χέρι του Θεού» γκοοολ!!
Και μετά, όπως συνήθως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, ξεκίνησε η πτώση του, αργή και σταθερή όμως γιατί η άνοδός του βασίστηκε σε γερά θεμέλια, ταλέντο , τόλμη, στρατηγική εντός και εκτός έδρας και σκληρή δουλειά. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Και όταν γίνεται λόγος για μεγάλες κατά κοινή ομολογία προσωπικότητες, όταν σβήνουν τα φώτα ξεκινάνε τα πάθη, οι εκκεντρικότητες και οι αναπόφευκτοι εγωκεντρισμοί.
Κάπως έτσι και στην σέντρα της πολιτικής. Οι μεγάλοι ηγέτες, έστω όποιοι άφησαν ανεξίτηλα τα αποτυπώματά τους στην πολιτική ιστορία κάθε τόπου, ξεχώρισαν για την ικανότητά τους να κάνουν τακτικισμούς και μεθοδεύσεις δεδομένων των συνθηκών και με χειρουργική ακρίβεια των εκάστοτε διαφαινόμενων ή μη συσχετισμών δυνάμεων – έστω και αν υπήρξαν κάποια στιγμή λαοπλάνη. Μια τέτοια δυνατή στιγμή και όταν ο φιλέλλην – έφυγε σήμερα πλήρης ημερών σε ηλικία 94 ετών Ζισκάρ ντ΄Εστέν συνέδραμε τα μέγιστα για να γίνει δεκτή η Ελλάδα ως μέλος τότε της ΕΟΚ όταν ο γερμανός καγκελάριος μας είχε αποκλείσει…
Στην παγκόσμια δραματουργία προσωπικότητες τέτοιου μεγέθους αποδίδονται με ανθρώπινα χαρακτηριστικά και αστικές συνήθειες. Θέλουν να φωνάξουν αλλά δεν φωνάζουν. Θέλουν να επαναστατήσουν αλλά σιωπούν. Μπορεί κανείς να τους καταλάβει αν διαβάσει το από κάτω κείμενο ή αυτά που δεν λένε.
Μάσα στην Όλια από τις Τρείς Αδερφές του Άντον Τσέχωφ, τελευταία πράξη: Όλοι φεύγουν από κοντά μας..ένας έφυγε κιόλας..έφυγε για πάντα..
Θα μείνουμε μόνες να ξαναρχίσουμε την ζωή μας . Πρέπει να ζήσουμε!
Και τώρα? Ποιος θα φορέσει τη φανέλα με το Νο 10..?
