Η πρόβλεψη… (από συνδημότη μας που δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι νοιάζεται για την πόλη)
«Επίσης να κάνω μια πρόβλεψη. Αν πάμε έτσι στις εκλογές του 23 ο Βρεττάκος (δυστυχώς) θα παίζει χωρίς αντίπαλο. Χρειάζεται συσπείρωση και από την κεντροδεξιά και από την κεντροαριστερα».
Η υπερβολή…
Δεν είναι αυτοσκοπός η απομάκρυνση του Βρεττάκου από την δημοτική αρχή. Είναι πολιτική επιθυμία που εδράζεται από την μια σε πολιτικούς συλλογισμούς ότι ο τρόπος που χειρίζεται τις σχέσεις της πόλης με ιδιωτικά αλλά και ευρύτερα δημόσια συμφέροντα είναι εγκλωβισμένος σε αντιλήψεις αγάπης-μίσους (κάνουμε το κορόιδο μέχρι να γίνει βούκινο και μετά κάνουμε επίθεση) και από την άλλη, βεβαιότητες ότι δεν τον αγχώνει η βελτίωση της απλής καθημερινότητας της πόλης. Από την ύπαρξη πεζοδρομίων για τους πεζούς και τις μονοδρομήσεις δρόμων, μέχρι τον σχεδιασμό «τι πόλη θέλουμε» και την αξιοκρατική λειτουργία των υπηρεσιών.
Αυτές όμως οι διαπιστώσεις δεν οδηγούν σε «μέτωπα». Δεν έχουμε να κάνουμε με τον εχθρό της πόλης και πως θα τον ανατρέψουμε για να γιορτάσουμε την απελευθέρωση.
Συσπειρώσεις χρειάζονται φυσικά, είναι απαραίτητες αλλά όχι Συσπείρωση!
Πανδημοτικό μέτωπο κατά του Βρεττάκου!
Ο καθένας μας μπορεί να ονοματίσει πρόσωπα στην δημοτική ζωή που κατά την αντίληψη του θα ήταν επιζήμια για την πόλη ή υπήρξαν πιο επιζήμια από τον Βρεττάκο.
Πολλοί ενδιαφερόμενοι φαντάζομαι ότι σε τίποτα δεν θα ήταν καλύτεροι από τον Βρεττάκο αλλά πολύ θα ήθελαν να πλασαριστούν κι αυτοί με κάποιον τρόπο ως «σωτήρες».
Γι αυτό λέω…
Ψυχραιμία.
Στις διαπιστώσεις είναι πολύ εύκολο να συμφωνήσουμε όλοι.
Στην αντιμετώπιση των προβλημάτων δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι.
Στην συνέπεια και την στοχοπροσήλωση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων φοβάμαι ότι μένουμε ακόμη πιο λίγοι.
Διευρύνσεις χρειάζονται μέχρι του σημείου που δεν υποσκάπτεται η συνέπεια.
Και …ο λαός θα κρίνει.
